Het wolfgetal: coming-of-ageroman met een duister rafelrandje

In haar romandebuut Het wolfgetal beschrijft Laura van der Haar de twee tienerlevens van Vikki en haar beste vriendin die als naamloze verteller fungeert. Vikki is een getroebleerd meisje dat thuis wordt verwaarloosd. Haar moeder heeft vooral oog voor haar spirituele werkzaamheden waardoor Vikki nergens heen kan met haar stemmingswisselingen, angsten en sombere gedachten. De verteller lijkt zich hier eveneens niet zo van bewust. Ze geniet van de kleine notes, die soms lezen als liefdesbriefjes, die Vikki voor haar achterlaat, en is gefascineerd door haar lef, kennis en ervaring. Zelfs haar ‘afgeratste lip’ die ‘rafelend overgaat in de volle rechterhelft van haar mond’ heeft voor de verteller een onverklaarbare charme. Als hun pubervriendschap duistere vormen aan begint te nemen, blijft de verteller alles slikken wat Vikki doet en van haar verlangt. Alleen haar ouders zien bij vlagen dat hun dochter verkeerd beïnvloed raakt en stellen meermaals ‘een kleine Vikki-pauze voor’. Maar pubers luisteren niet naar hun ouders, en dat is de verteller ook beslist niet van plan te doen.

Boven water komen

Veranderingen in hun vriendschap zijn echter niet helemaal te voorkomen. Zo gaat de verteller samen met de kleurloze Margje naar het lyceum en wordt Vikki naar de mavo gestuurd. Een gruwelijke vondst rondom de plassen van het landelijke stadje, doet de tieners opschrikken uit de onaantastbaarheid van hun jeugd. Om de zoveel hoofdstukken leidt Van der Haar de lezer naar grimmige clues uit een autopsie, zoals: ‘Er was sprake van loslaten van de huid en groene verkleuring met blaarvorming’. Dat Het wolfgetal toewerkt naar iets donkers komt dan ook niet als verrassing. Toch weet Van der Haar de lezer alsnog te verrassen met wie er betrokken raken, de onvoorspelbare reacties van de personages en de impact op de jeugd. Las Vikki eerst als een manipulatief meisje dat haar vriendin keer op keer om haar vinger wist te winden, in de tweede helft maakt de roman gebruik van een psychologiedossier, en komt boven water dat situaties haar sterker aangrijpen dan ze laat merken.

Het wolfgetal is een typerende coming-of-ageroman

Van der Haar is schrijver, dichter en archeoloog en debuteerde in 2014 met haar poëziebundel Bodemdrang. Het poëtische is eveneens terug te vinden in haar romandebuut waarin de plot, naast dialogen vol onmiskenbare pubertaal, gedragen wordt door details en metaforen. Zo verwijst de titel van de roman naar het aantal vlekken op de zon. Zonnevlekken die, evenals de verteller en haar rebelse vriendin, altijd in paren van een ongelijksoortige pool te zien zijn waardoor ze elkaar blijven aantrekken. Wie aandachtig leest, ontdekt in Het wolfgetal meer van dit soort slimme vondsten. Van een afstand valt het op dat de personages aan de oppervlakte blijven, waardoor hun emoties geen gevoelige snaar bij de lezer weten te raken. Typische coming-of-age thema’s zoals het afzetten tegen de ouders, uitgaan, alcohol drinken, de eerste ervaringen met jongens en (o ja) school, voelen weinig vernieuwend. Maar voor wie op zoek is naar een typerende coming-of-ageroman met een duister rafelrandje, zal Het wolfgetal niet teleurstellen.

📖 Ook lezen? Koop hier Het wolfgetal of steun je boekhandel via Libris.