Legend of the Guardians: donkere animatiefilm met vleugels

26 januari 2017
Leestijd: 4 min.
Een episch avontuur vol uilen.
legend-of-the-guardians_header

In Legend of the Guardians: The Owls of Ga’Hoole wonen kerkuilen Soren en Kludd samen met hun ouders, zusje en de blinde slang Mrs. P in Tyto Forest. De uilen groeien op met de legende van de Guardians. Een episch verhaal over een groep sterke sneeuwuilen. De leider van de Guardians, de legendarische Lyze of Kiel, zou volgens het verhaal de aanvoerder van de Pure Ones, Metal Beak, hebben verslagen in een gevecht. Daardoor heerst er nu vrede in het uilenrijk. Wanneer Soren en Kludd op een avond tijdens een spelletje uit het nest vallen, worden ze meegenomen door de uilen Jutt en Jatt die hen naar de St. Aegolius Academie voor Weesuilen brengen.

Een trance in maanlicht

Onderweg maakt Soren kennis met de dwerguil Gylfie. Samen besluiten ze te ontsnappen wanneer ze hier de kans voor krijgen. Bij aankomst op de Academie worden de nieuwkomers door Nyra, de vrouw van Metal Beak, ingedeeld als soldaten of ‘pickers.’ Soldaten worden opgeleid om te vechten voor de Pure Ones en pickers moeten kleine stukjes metaal (‘flecks’) verzamelen. Soren en Gylfie weigeren mee te werken en worden benoemd tot pickers. Kludd verraadt daarentegen zijn broer en mag als soldaat aan de slag. In korte tijd verzamelen Soren en Gylfie veel informatie over St. Aggie. Zo worden ze getuige van ‘moonblinking’ waarbij pickers aan de volle maan worden blootgesteld. Hierdoor raken ze in een soort trance en zodat ze hun werk beter (lees: als robots) kunnen doen. Ook komen ze erachter dat Metal Beak niet dood is, maar een plan heeft opgezet om het uilen ras te zuiveren. Dit wil hij doen door middel van een blauwe magnetische kracht die vrijkomt wanneer alle flecks worden gebundeld tot één grote bol.

Op zoek naar de Legend of the Guardians

Soren en Gylfie weten op tijd te ontsnappen uit het weeshuis en komen onderweg de dwerguil Digger en de dichtersuil Twilight tegen. Niet veel later voegt ook Mrs. P. zich bij de groep. Met zijn allen besluiten ze op zoek te gaan naar de Guardians. Deze legendarische groep uilen verblijft op het eiland Ga’Hoole dat, volgens de legende, ver achter de poorten van de zee van Hoolemere ligt. De groep zet vervolgens koers naar de kust. Zullen ze de Guardians vinden en Nyra en Metal Beak op tijd kunnen stoppen? Legend of the Guardians: Owls of Ga’Hoole (2010) is een verfilming door Zack Snyder. Het script beslaat de eerste drie boeken uit de omvangrijke fantasyserie Guardians of Ga’Hoole van schrijfster Kathryn Lasky. De animatiefilm weet de (vaak schattige) personages realistisch neer te zetten. Dit komt goed naar voren bij enkele slow motion scènes. Bijvoorbeeld wanneer Soren tijdens een storm boven de zee vliegt. Ook de landschappen zijn prachtig uitgewerkt. Het verhaal heeft een duistere ondertoon maar gelukkig zit er genoeg humor in. Zo zijn de dichtkunsten van Twilight vermakelijk en ook de uil Ezylryb is erg grappig.

Legend of the Guardians laat je niet teveel vragen stellen

Helaas voelde het verhaal hier en daar wat afgeraffeld. De reis over de zee van Hoolemere naar Ga’Hoole zou een lange, epische tocht moeten zijn. In de film besloeg dit slechts een fractie van het verhaal. Misschien dat de druk van het verfilmen van drie boeken toch wel zwaar op het script kwam te liggen waardoor er afwegingen gemaakt moesten worden. Toch is een lange reis vaak wel een belangrijk onderdeel binnen het fantasy genre, en dat viel hier voor een deel weg. Desondanks zit het verhaal vol actie, strijd en duistere intriges. Het is vooral een kwestie van jezelf laten meevoeren met het verhaal zonder daarbij al te veel vragen te stellen. De film maakt je zeker nieuwsgierig naar de boeken, waarin het uilenrijk hopelijk nog wat beter is uitgewerkt.


Tja en wie kan er nu beter een soundtrack voor een film over uilen maken dan Owl City? Ik moet zeggen dat ik het liedje wat te ‘luchtig’ vind voor deze, met vlagen donkere, fantasyfilm. Maar het slaagt er wel in om bijvoorbeeld een winterse dag wat op te vrolijken. 😉

Eindoordeel: Legend of the Guardians (2010)
  • Verhaal
  • Personages
  • Muziek
4

Samenvatting

Legend of the Guardians weet de (vaak schattige) personages realistisch neer te zetten. Dit komt goed naar voren bij enkele slow-motion scènes, bijvoorbeeld wanneer Soren tijdens een storm boven de zee vliegt. Ook de landschappen zijn prachtig uitgewerkt. Het verhaal heeft een duistere ondertoon maar gelukkig zit er genoeg humor in.

Productie: Zack Snyder | Voice cast: Jim Sturgess, Ryan Kwanten, Emily Barclay, e.a. | Scenario: John Orloff, Kathryn Lasky, e.a. | Duur: 97 min. | Genre: Animation, Adventure, Fantasy | Jaar: 2010

Eline
Volg mij op:

Geen reacties

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.