Een ietwat ‘droge’ post vandaag, namelijk een beschouwing over The Death of the Critic van Rónán McDonald. Dit boek heb ik voor mijn studie moeten lezen. Omdat ik op mijn blog vaak recensies post, vond ik het wel relevant om dit te plaatsen in het kader van ‘amateur-critici’ op het internet. En nu ik het over kritiek heb, ik had in mijn stukje wellicht hier en daar iets kritischer kunnen zijn. Desalniettemin denk ik dat het wel een goed beeld geeft van het boek en de ideeën van McDonald. Lees je mee?

Wat deze recensent aanvankelijk het meest aantrok om de meer dan duizend pagina’s tellende The Pillars of the Earth van Ken Follett te lezen, was het idee van een historische roman die zich afspeelt op een fictieve plaats. Terwijl Kingsbridge is verzonnen, ontvouwt het verhaal zich daar rondom enkele historisch correcte gebeurtenissen en personages uit de geschiedenis van de 12e eeuw.

Eric Sanderson II wordt, beroofd van zijn geheugen, wakker op de grond in zijn slaapkamer. Terwijl het leven in het slaperige stadje zijn gangetje gaat, is het thuis bij Eric een chaos. Via brieven komt hij in contact met de ‘Eerste Eric Sanderson’. Deze Eric I lijkt veel over hem te weten. Volgens hem wordt Eric II achtervolgd door een Ludovician. Een conceptuele haai die zich voedt met woorden, gedachten, wensen en verlangens. In de buurt van communicatiekanalen ligt hij op de loer, en nu heeft hij zijn zinnen gezet op het geheugen van Eric II.