Klimaatverandering, oorlogen en pandemieën. Voor velen is een leefbare aarde geen vaststaand toekomstbeeld meer. Toch stemt Gerrit Verweij in zijn boek Groeiend bewustzijn de lezer optimistisch over de koers van onze planeet. Hiervoor duikt hij in de geschiedenis van de aarde en de manier waarop de mensheid zich gedurende duizenden jaren heeft ontwikkeld. Verspreid over de wereld zijn dertien krachtplekken te vinden, onder meer Ayers Rock (Uluru) in Australië, de berg Fujiyama in Japan en dichterbij: Glastonbury in Engeland. Bewijs, volgens de theorie van Verweij, dat mensen ‘niet in staat [zijn] geweest om de basis-energiestructuur van de aarde aan te tasten, waardoor het herstellend vermogen intact is gebleven.’ Centraal in het boek staan verschillende dimensies van (ziels)bewustzijn, waarbij Verweij onderscheid maakt tussen individueel en collectief bewustzijn. Deze niveaus zijn gekoppeld aan trillingen uitgedrukt in Hertz. De leefbaarheid van de aarde linkt hij aan energetische waarde: de Boviswaarde. Onderling hebben deze twee invloed op elkaar: hogere trillingen in (ziels)bewustzijn gaan gepaard met plekken op aarde waar de Boviswaarde stijgt (en andersom). Een voorbeeld zijn de ‘Blue Zones’ waar mensen dicht bij de natuur staan, gezond leven en hartelijk met elkaar omgaan. Maar hoe verklaren deze trillingen, waarden en plaatsen de aangenomen…