In Aria, de debuutroman van Nazanine Hozar, hoort soldaat Behrouz op een sneeuwachtige avond in 1953, tijdens zijn wandeling door het rijke noordelijke deel van de stad Teheran, een baby huilen. Het meisje ligt verstopt tussen het vuil onder een moerbeiboom. Behrouz besluit de baby mee naar huis te nemen. Terwijl hij zijn weg richting het arme zuiden van Teheran vervolgt, noemt hij het meisje Aria. Deze naam wordt gewoonlijk aan jongens gegeven, maar Behrouz concludeert dat de naam past bij haar babygehuil, dat dwars door het duister kliefde.