Nadat in het eerste deel Bellagio het levensverhaal van Geraldines grootmoeder Beatrice aan bod kwam, duikt Nan Adams in Malibu in de herinneringen van Chantal la Grande. De vondst van de dagboeken vormt de start van het tweede deel in de Alfa-vrouwen serie dat naadloos aansluit op de voorafgaande gebeurtenissen. Het feest rondom de honderdste verjaardag van Beatrice is in het Zuid-Franse Antibes nog altijd in volle gang. Omdat er gezien de hoge leeftijd van Beatrice haast geboden is, besluit veilinghuis Sotheby’s in Londen de dagboeken van Chantal die in de Alfa Romeo zijn aangetroffen, in te scannen en naar Geraldine te sturen. Ze kiest ervoor de dagboeken alvast in haar eentje te lezen om Beatrice wat rust te gunnen en haar moeder Charlene, die een complexe band had met haar tweelingzus Chantal, niet te veel te belasten. Malibu gaat terug naar de jaren zestig van de vorige eeuw, waar Chantal en Charlene opgroeien in een bruisende kuststad vlak bij Los Angeles.

Begin deze eeuw stortten de financiële markten wereldwijd in. Deze zogenoemde kredietcrisis vond zijn oorsprong in de Verenigde Staten en kwam in 2008 tot een hoogtepunt. De recessie die vervolgens nog jarenlang aanhield, maakte veel slachtoffers. Bedrijven gingen failliet, mensen verloren hun banen, spaarders en beleggers werden direct getroffen en wie geld had geleend van de bank – die door de crisis nu met torenhoge schulden kampte – was hun huis en auto kwijt. Maar niet iedereen kwam gehavend uit deze crisis. CEO’s van banken en verzekeringsmaatschappijen werden nog rijker door het plegen van witteboordencriminaliteit. Na de crisis konden deze hooggeplaatste leidinggevenden zonder consequenties hun werk blijven doen. De lijvige thriller Namens velen van John Winkel situeert zich rond deze ingrijpende bankencrisis en de schadelijke impact van criminele activiteiten door mensen met aanzien. In 2009 maakt Frits, een van de (fictieve) slachtoffers van de crisis, een onomkeerbare beslissing. Kort daarop vertrekken enkele schimmige figuren naar de Verenigde Staten waar van juli tot en met november 2010 een serie afschrikwekkende ‘treinmoorden’ plaatsvindt.

Moordzaken in de relationele sfeer, dubieuze Oost-Europese contacten en een uit de hand gelopen ruzie in de voetbalwereld. ‘Moordeiland’ Texel heeft het de laatste tijd zwaar te verduren gekregen in de Texelse Thriller-reeks van Peter van Beek. In De gestolen jurk draait de recherche onder leiding van Lone Telander weer op hoog niveau als blijkt dat er een gemaskerd lijk is aangetroffen in een vakantiewoning op De Sluftervallei. Op het lichaam zijn inkervingen gevonden die verband lijken te houden met de nazi-Duitse Wehrmacht. De laatste verhuurder van de woning is de Oekraïense Zakhar Kopniak van wie ieder spoor ontbreekt. Telander start een onderzoek en kan daarbij rekenen op steun van Silvia Vos, die een carrière als rechercheur ambieert, en de hoog aangeschreven Jonna Haak. Terwijl de drie vrouwen op onderzoek uitgaan, verdwijnt een medewerker van het vakantiepark spoorloos, wordt een asielboot het doelwit van een aanslag en vindt in museum Kaap Skil een mysterieuze diefstal plaats van een kostbare zeventiende-eeuwse jurk.

In haar debuut Kauw van jou schetst Kris Terwindt een gezin in de rouw. Pims vader ligt de hele dag op de bank. Haar moeder is druk aan het werk en ’s avonds wordt er in stilte een afhaal- of kant-en-klaar maaltijd gegeten. Al bijna een jaar is de kamer van broer Huug hermetisch afgesloten. Het is eind juli en Pim heeft zomervakantie. Het is de eerste zomer sinds haar broer Huug er niet meer is. Lange, lome dagen liggen in het verschiet waarop weinig afleiding te vinden is. Pim kan er niet meer tegen en ontvlucht het verstikkende appartement van haar ouders om een ijsje te halen. Buiten ontmoet ze de dromerige en vindingrijke Thilo die samen met zijn vader onlangs in de flat tegenover haar is komen wonen. In de kelders van een van de flats heeft hij tijdens het bouwen van zijn eigen ruimtestation een mysterieus laboratorium ontdekt. Hij neemt Pim mee om op onderzoek uit te gaan. Hun zoektocht brengt een geheim aan het licht dat hen confronteert met Pims rouwgevoelens en weggedrukte herinneringen.

Wobie – een anagram van Bowie? –, de naam die Splinter Chabot zichzelf geeft in zijn autobiografische debuutroman Confettiregen, heeft een sprookjesachtige jeugd. Moeder werkt als arts en tovert in zijn beleving iedereen beter. Vader is schrijver; het magische getik vanuit zijn schrijfkamer noemt Wobie ‘schrijversregen’. Wobies kant van de slaapkamer, die hij deelt met zijn jongere broertje, is knalroze. Op zijn bed ligt lievelingsknuffel Tijger die in zijn hoofd allerlei avonturen beleeft en met hem mee naar school gaat. Wobie voelt zich anders dan de andere jongens in zijn klas. Hij is druk, houdt van toneel, kiest voor roze in plaats van blauw en trekt het liefst vrolijke outfits aan in alle kleuren van de regenboog. Zijn wereld is een wereld vol glitters en confetti. Een beschermde wereld ook, want Wobies ouders schermen hun kinderen zoveel mogelijk af van het nieuws. Aan de hand van korte, dagboekachtige hoofdstukken groeit Wobie op – een worsteling waardoor de onbezorgde confettiregen in zijn leven steeds meer verandert in een mistige hoosbui.

Na zijn melancholisch geconstrueerde debuutbundel Van niemand is er nieuw werk van Vincent Oostrijck. De rij opmerkelijke personages die in zijn verhalende, deels autobiografische, gedichten de revue passeren, wordt langer in Tot het niet meer gaat. Een afgedankt knuffelbeest dat tussen het straatvuil ligt, een snackbarhouder die van Russische literatuur houdt (en nog meer van zijn hond) en de vele gedaantes van Meneer de Bruin (bedtester, nachtwaker, vriend en reisgezel) laten zien hoe een klein detail of onverwachte wending de realiteit kan ombuigen. Dat die realiteit soms pijnlijk is, is een terugkerend thema in de poëziebundel. Zo luidt in het titelgedicht: ‘Ze is dood aan het gaan / Ze is gepeld als een ui / Haar ooit zo sterke lichaam / Verdwijnt laagje voor laagje.’ Om tegenwicht te bieden aan het verlies van Oostrijcks moeder zoekt het lyrisch ik troost in een paradijselijk oord in de weelderige natuur. De geheime tuin beschrijft deze locus amoenus als: ‘Een veilige haven / Tussen de verschillende werelden / Het leven en de dood / Hebben zich op deze magische plek / Verzoend met elkaar.’ De man die het lyrisch ik beschrijft, blijft echter nuchter: ‘Toch gaat hij er ook altijd weer weg /…

Na een betoverend proefslaapavontuur in het Kasteel van de Zeven Zonden en Zeven Deugden zitten Lise en haar spelpartner Ayden gevangen in een rollercoaster van onuitgesproken emoties. Nu Lise haar verstikkende relatie met Sander heeft verbroken, zoekt ze herhaaldelijk contact met Ayden om een en ander uit te praten, maar hij lijkt van de aardbodem te zijn verdwenen. Waarom ghost Ayden haar, net nu ze allebei beschikbaar zijn voor de liefde? Lise zoekt afleiding met beste vriendin Jasmijn, tot ze een verleidelijke uitnodiging krijgt van spelbedenker Nicolet. Zij en Ayden zijn welkom om een nieuwe versie van de romantische spelbeleving uit te testen. Lise doet een laatste poging om Ayden te bereiken en stelt voor om elkaar nog één keer te ontmoeten. Dit keer zonder afspraken en vol overgave. Virtueel spel van Susan Summer gaat verder waar Verleidelijk spel eindigt en volgt Ayden en Lise als ze opnieuw een nacht verblijven in een bekend Nederlands kasteel dat tijdelijk is omgetoverd tot een romantische (virtuele) escaperoom voor koppels.

In Maskers van schaamte geeft Peter van Beek een fatalistische inkijk in het leven van de recent gepensioneerde Saul Donkers. De ontaarde man brengt zijn dagen rokend, drinkend en peinzend door in een stil boswachtershuisje. Zijn leven in afzondering wordt op een regenachtige dag ruw verstoord als hij bezoek krijgt van Naomi Loveling. De vrouw is behalve een ex-collega ook een oud klasgenoot van Saul. Ze komt hem, onder dubieuze voorwendsels, een cadeaubon brengen. De duistere psychologische roman situeert zich in het heden waarin Saul diverse vrouwen ontmoet. Hij worstelt met een ‘fysieke afwijking’ die een diepgewortelde schaamte bij hem oproept en die hij alleen tijdelijk kan beteugelen door een mombakkes op te zetten. Door de verhaallijn heen weven zich flashbacks naar zijn jeugd die de lijn tussen realiteit en fantasie dun houden. Ze voeren langs Sauls onvermogen om in verbinding te staan met zijn leeftijdsgenoten en schetsen de moeilijke band met zijn vader, broer Herbert en vooral zijn moeder, door wie hij zich tot diep in zijn kern voelt afgewezen en die gedurende zijn jeugdjaren in een psychiatrische kliniek belandde.