Na Lampje keert Annet Schaap in Krekel terug naar het pittoreske havenstadje waar Meneer en Mevrouw Rozenhout een kruidenierswinkeltje runnen, juffrouw Amalia zich over iedereen ontfermt (maar wie ontfermt zich over haar?) en de Witte Kliffen tot een bestemming behoren die het liefst omzeild wordt. Dit laatste geldt niet voor Eliza. Samen met haar enige overgebleven broertje Krekel is zij juist op zoek naar een schipper die bereid is om broer en zus over de woeste zee naar de rotsformatie te brengen. Eliza wil uitzoeken waar haar vijf verdwenen broers naartoe zijn gegaan. Zijn ze echt verdronken op zee, zoals haar stiefmoeder Duifje beweert? Met verse, nog brandende tatoeages van de namen van haar broers op haar bovenbeen en gehuld in jongenskleren spreekt het meisje zichzelf moed in: ‘Ze moet anders praten. Harder en bozer. Niet glimlachen of vriendelijk knikken, gewoon de boel opeisen.’ Maar Eliza’s geld is op, Krekel wordt banger en er is geen schipper te vinden die koers wil zetten naar de Witte Kliffen (en al helemaal niet met een meisje!). Als broer en zus op stelen worden betrapt, keren ze onder toezicht van de plaatselijke sheriff terug naar het Grijze Huis van hun vader en lijkt…

Een paar dagen voor de start van de twintigste eeuw overlijdt de graaf van Gosswater in zijn imposante landhuis. Voor zijn twaalfjarige dochter lady Agatha Asquith breekt in De geest en het meisje van Lucy Strange een moeilijke tijd aan. Niet alleen een periode van rouw, maar ook een tijd van ingrijpende veranderingen. Met de dood van de graaf wordt zijn testament geopend en dat brengt allerlei geheimen aan het (winter)licht. Zo zou neef Clarence recht hebben op de nalatenschap en wordt Agatha verbannen naar de ganzenboerderij van Thomas Walters, die volgens het testament haar biologische vader is. Agatha heeft moeite met haar nieuwe thuis. Ze is gewend aan luxe – ze is opgegroeid in een ‘gouden kooi’ met dienstmeisjes, butlers en mooie spullen – en vindt dit zeker niet in de eenvoudige hut van Thomas. De ganzenboer heeft door zijn schimmige verleden een slechte reputatie opgebouwd in en rond het plaatsje Gosswater. Op de begrafenis van de graaf ontmoet Agatha de roodharige Bryn. Samen met hem ontdekt ze dat het spookt rond het Gosswatermeer. Wat begint als een verlangen naar avontuur, wordt steeds meer een ontdekkingstocht die resulteert in de ontrafeling van het familiegeheim van de Asquiths.

Ergens naar verlangen en het op een plek vinden waar je het het minst had verwacht. Dát gevoel loopt als een rode draad door Het touw en de waarheid van auteur Marco Kunst en illustrator Jeska Verstegen. Het filosofisch sprookje volgt Ylan en Kyra die allebei op een eigen manier met hun gemankeerde leven omgaan. Ylan woont in een afgelegen klooster op het rotsige eiland Skribe dat ‘hard en hoekig, grijs en koud’ is. Samen met de monniken doet hij de hele dag niets anders dan lezen in een groot en zwaar boek, op zoek naar de waarheid. Behalve de echoënde fluisterstemmen van de kloosterlingen en het gekras van pennen, hoort hij het slechts ruisen en bulderen rondom het klooster: ‘Zelden zweeg de wind, nooit kwam de zee tot rust’. Kyra leeft op een broeierig eiland in het zuiden. Samen met haar oma maakt ze stoffen, verft ze in alle kleuren van de regenboog en verkoopt ze vervolgens aan obscure handelaren. Zo kleurrijk als de stoffen die ze maakt is haar werkelijke leven allang niet meer. Sinds het overlijden van grootmoeder, slijt Kyra haar dagen zwijgzaam en (groot)moederziel alleen: ‘Nu was er niets meer aan.’

‘Er was eens een warme winter waarin in de eerste duisternis van december een jongen in de rozentuin van de stad werd gevonden.’ In De ijskinderen van M.G. Leonard is iets geks aan de hand. Steeds meer kinderen worden er bevroren teruggevonden in het uitgestrekte stadspark. Zo ook Bianca Albeda’s vijfjarige broertje Finn. De ijskinderen hebben allemaal nog een hart dat klopt, maar het verlies is daardoor niet minder groot. De inwoners staan machteloos en tasten in het duister over de oorzaak van deze ijsbeeldengolf. Bianca kan niet lijdzaam toekijken en besluit dat ze zelf iets moet doen. Zonder het haar ouders te vertellen, speurt ze naar verschillende plekken in de stad om grondig uit te kammen. Na wat research vermoedt ze dat Finn na het lezen van het boek De verdwijnende wereld in ijs is veranderd. Bianca gaat op zoek naar dit geheimzinnige zilveren boek en belandt van de plaatselijke bibliotheek in een verlaten drukkerij met de naam Donsregen. Hier stuit ze op een merkwaardig viertal dat haar naar het ijzige Winterdam voert.

Wanneer Vaclav en Zdenka in De jongen die van de wereld hield van Tjibbe Veldkamp elkaar op de stadsbrug in Paznau tegen het lijf lopen, ontstaat er uit de vonk die tussen hen overspringt een jongen. Geen gewone jongen, maar een ‘mogelijk kind’. Adem, zoals de jongen zal worden genoemd, leert al snel dat er veel meer mogelijke kinderen zijn. Ze dansen als lichtjes boven de besneeuwde Oost-Europese stad, wachtend tot ze echt tot leven mogen komen. In de tussentijd zijn ze overgeleverd aan gids Barkov die nauwlettend in de gaten houdt hoe de relaties van de verliefde koppels zich ontwikkelen. Als Zdenka Vaclavs briefje verliest en de kans op een tweede ontmoeting daarmee bijna onmogelijk wordt, geeft Barkov de jongen een voorschot op zijn leven. Dit betekent dat Adem mag leven, maar op één voorwaarde: als hij zijn ouders niet op tijd bij elkaar brengt om zo zijn eigen bestaan veilig te stellen, zal hij nooit tot leven komen.

Sneeuwwitje (en de zeven dwergen) is een van de bekendste sprookjes van de Gebroeders Grimm. (En de favoriet van deze recensent.) Het verhaal over de goedgelovige prinses Sneeuwwitje die onder de jaloerse blik van haar stiefmoeder niet alleen mooi is, maar ook een goed karakter heeft, stamt oorspronkelijk uit 1812. Zeven jaar later stond de definitieve versie op papier, bijgeschaafd tot een kindvriendelijk verhaal met een sterke moraal. In 1937 boekte Walt Disney veel succes met het uitbrengen van Sneeuwwitje als eerste lange Disneyfilm. Het sprookje werd vervolgens nog talloze keren vertolkt. Ook nu nog leent het zich uitstekend voor een hervertelling. Na een bewerking van Jungle Boek, sloeg Daan Remmerts de Vries voor Sneeuwwit opnieuw de handen ineen met illustrator Mark Janssen.

Voor Annet Schaap lag de lat hoog na het overweldigende succes van haar schrijfdebuut Lampje. Het boek won een Gouden Griffel en diverse andere kinderboekenprijzen, het kreeg een theaterbewerking en werd aan meer dan twintig landen verkocht. In haar tweede boek De meisjes bewerkt Schaap zeven bekende sprookjes. Dit kan vermakelijk zijn natuurlijk, maar ook helemaal verkeerd uitpakken. Een uitdaging is het in ieder geval, want hoe gedateerd sommige sprookjes ook zijn, bepaalde details roepen nu eenmaal herkenning op bij de lezer. Daar kom je als schrijver liever niet aan.