‘Praat over je eenzaamheid. Het is geen schande en het komt veel vaker voor dan je denkt.’ Al ver vóór de hoogtepunten van de coronapandemie was eenzaamheid binnen onze maatschappij een steeds groter probleem aan het worden. Het creëren van je eigen levensgeluk, de toenemende digitalisering, het streven naar economische onafhankelijkheid en de verdwijning van de verzorgingstehuizen, hebben ervoor gezorgd dat de samenleving verder is gaan individualiseren. Hoewel eenzaamheid alle lagen van de bevolking treft, blijft het een gevoel dat vaak onzichtbaar is en dus onbespreekbaar blijft. Een slechte zaak, want door het toedoen van allerlei factoren, wordt de kans op een eenzaam bestaan beduidend groter naarmate je ouder wordt. In Hunkeren naar verbinding onderzoekt Joan van Baarle op basis van theorie en praktijk verschillende soorten eenzaamheid.