In Was dit het nu allemaal waard? neemt Inge van der Vies de lezer mee in haar bewogen levensloop. Ze wordt in de jaren vijftig van de vorige eeuw geboren als derde van vier dochters. In haar kindertijd verhuist het gezin vaak, van Eindhoven naar Zeeland en terug naar Breda. Het lukt Inge om enkele vriendschappen te sluiten, maar een lang leven zijn ze niet beschoren. Zo vertelt vriendin Mies haar na een jaar vrienden te zijn geweest dat ze niet meer met Inge mag omgaan. De reden: ‘Wij waren een raar gezin’ en ‘daarmee was de vriendschap van de ene op de andere dag voorbij’. Dat Inge niet uit een doorsnee gezin komt, wordt haar in de loop van haar jeugd wel duidelijk. De sfeer is thuis altijd gespannen. Vader stort zich in allerlei klusprojecten en heeft vaak een glas te veel op. Moeder kan haar frustraties lastig binnenhouden waardoor de dochters regelmatig worden geconfronteerd met kille ruzies en zelfs huiselijk geweld. De ongewenste zwangerschap van zus Robin maakt de sfeer in huis er niet beter op. Om de onveilige thuissituatie te ontvluchten, verliest Inge zich als tiener in relaties met Peter en Frits. Wanneer ze van Frits zwanger…

Een man die de uren aftelt, een jongen uit het verleden die gesprekken voert met de man die hij in de toekomst is, een puzzelaar, de aquariumman en een overwerkte marketingmanager. Het zijn enkele figuren uit de (deels autobiografische) prozagedichten in Van niemand, de debuutbundel van Vincent Oostrijck. Kleine appartementen, grauwe steden en schoorvoetende terugblikken op een jeugd in de jaren 70 en 80 vormen herhaaldelijk het decor van de absurdistische, verhalende verzen. De bundel bevat poëzie gelijk aan kille herfstdagen, verregende straten en vallende bladeren die de vergankelijkheid van het leven nog eens extra benadrukken. De stijl en sfeer is dan ook melancholisch en somber, met gevoelens van zinloosheid en afzondering die soms aangenaam bitterzoet zijn om in te zwelgen, zoals in het titelgedicht: ‘Hij voelt zich licht / Als een veertje’, aangesloten door: ‘Geen sporen / Of voetafdrukken / Laat hij achter / Zo zie je hem / En zo niet meer.’

Iets ongewoons ontdekken in een alledaagse situatie, dat is waar magisch-realistische verhalen over gaan. Zo ook Een jonge vrouw uit Vierhouten en andere verhalen van Dick van Zijderveld. De verhalenbundel begint met het titelverhaal Een jonge vrouw uit Vierhouten waarin twintigers Leo en Saskia na hun vakantie in Italië stranden op station Driebergen. Het daaropvolgende moment is Saskia plotseling op mysterieuze wijze verdwenen, en blijft Leo met vragen achter. Ook in het verhaal Late Lente verdwijnt iemand, ditmaal de hoofdpersoon die zich plotseling in de middeleeuwen bevindt. In Verstoring verschijnt er juist iets, en wel een The Circle-achtig bedrijf dat ineens voor een willekeurige wandelaar uit het polderlandschap opdoemt.