Na haar recentste boek over de gruwelen tijdens de Koreaanse dictatuur heeft auteur Gyeong-ha terugkerende nachtmerries over een rij zwarte boomstammen en een dreigende, oprukkende zee. De nasleep van haar boek valt haar mentaal zo zwaar dat ze het leven vaarwel wil zeggen. Haar zoektocht naar de juiste laatste woorden is de reden dat ze de daad nog niet bij het woord heeft gevoegd. Ondertussen vervalt ze in een kluizenaarsbestaan, doorstaat ze hevige migraineaanvallen en peinst ze over het bestaan: ‘Zo ging de dood aan me voorbij als een meteoriet die op de aarde dreigt in te slaan, maar er uiteindelijk rakelings langs scheert.’ In Ik zeg geen vaarwel van Nobelprijswinnaar Han Kang wordt de destructieve baan van Gyeong-ha’s depressie omgebogen door een urgent oproepje van vriendin en documentairemaakster Inseon. Zij ligt in het ziekenhuis waar ze herstellende is van een bloederig ongeluk met een zaag. Inseon doet Gyeong-ha het opmerkelijke verzoek of ze naar haar ouderlijk huis op het verlaten eiland Jeju wil afreizen om haar vogels te verzorgen.

Tuin van Vincent Van Meenen (1989) komt met een persoonlijke noot van de schrijver: Het is “een boek dat geen ‘novelle’ of ‘roman’ genoemd wil worden.” De achterflap houdt het voorzichtig op een ‘poëtische novelle.’ Tuin is geen doorsnee verhaal, wees gewaarschuwd, zoveel is direct duidelijk.

‘Ooit een normaal huwelijk gezien?’ staat er op het omslag van Katherine Heiny’s roman Standaardafwijking. Voor de vijftiger Graham Cavanaugh stapelen de abnormale gebeurtenissen in zijn leven zich geleidelijk op. Na twaalf jaar getrouwd te zijn met zijn tweede vrouw, de veel jongere Audra, stelt hij vast dat ze in “parallelle werelden” leven. Audra is open, sociaal en optimistisch, maar Graham kijkt in alle rust en stilte de kat uit de boom. Toch houdt hij het met Audra al langer uit dan met zijn kille ex-vrouw Elspeth Osbourne. Terwijl Graham met deze verschillen worstelt, ontwikkelt hun autistische zoon Matthew een obsessie voor origami en wil niets liever dan lid worden van de Origamiclub in New York (met alle bijkomende verplichtingen van dien).