‘Terwijl ik ernaar verlang om hier thuis te zijn, verlang ik ernaar om ginds onderweg te zijn (…) Nirvana ligt daar waar de tegenstellingen verdwijnen.’ Toen Hermann Hesse deze contemplatieve zinnen in de jaren 1917 en 1918 opschreef, was de buitenwereld een roerige plek. In Europa woedde de Eerste Wereldoorlog waarnaar Hesse verwijst in wandeletappe De brug: ‘Ach, oorlog (…) wat was dat toch een absurde en duistere wereld! Maar het was nu eenmaal de realiteit, een zeer reële wereld die zelfs de macht bezat om de aarde te vergiftigen, en mij, eenvoudige wandelaar, met trompetgeschal uit mijn toevluchtsoord weg te rukken.’ Vanwege zwakke ogen werd Hesse afgekeurd voor militaire dienst, maar hij verzette zich tegen het nationalisme door een pamflet te schrijven en hielp als vrijwilliger Duitse krijgsgevangen. In zijn binnenwereld gaat het er niet zachtzinniger aan toe. Hesse kampte met terugkerende depressieve episodes. Zijn huwelijk met fotografe Maria ‘Mia’ Bernoulli hield geen stand, de kinderen werden ondergebracht in pleeggezinnen en het verlies van zijn vader – met wie hij geen goede band had – hakte erin. Hij kwam in een neerwaartse spiraal terecht en kreeg psychiatrische steun van onder meer Carl Gustav Jung. In Wandeling, dat al in…

In De nakomer van Jean Hanff Korelitz leert Johanna Hirsch tijdens de nasleep van een tragisch ongeluk de rijke Salo Oppenheimer kennen. Salo is emotioneel afgevlakt door wat hij heeft meegemaakt en verkeert in een ‘permanente draaikolk van schuld en pijn’. De drang om Salo ‘beter’ te maken na een jeugd waarin ze zichzelf vooral ‘zo onzichtbaar mogelijk’ maakte, geeft Johanna het gevoel dat ze eindelijk door iemand wordt gezien. Op zijn beurt vraag Salo zich sterk af of er buiten Johanna nog een ander meisje is dat zich zo om zijn mentale gesteldheid zal bekommeren. Wanneer Salo en Johanna niet lang na hun ontmoeting trouwen, is dit dan ook een geval van twee mensen die elkaar als magneten aantrekken – om alle verkeerde redenen. Eenmaal getrouwd, ontwikkelt Salo een obsessieve interesse in het verzamelen van kunst. Johanna wil zo snel mogelijk kinderen waarbij ze tot in detail hun opvoeding en scholing uitstippelt. Ze raakt echter maar niet zwanger. Dankzij het geld van de Oppenheimers starten Salo en Johanna een kostbaar ivf-traject. Begin jaren 80 worden ze ouders van een drieling: Harrison, Sally en Lewyn.

In De randen van Angelo Tijssens groeit de verteller op in een dorp aan de kust. ‘Hier, aan de rand van het land’, vindt hij rust bij de zee. Het liefst laat hij zijn gewelddadige jeugd, het geworstel met zijn seksuele geaardheid en de pesterijen in de klas ter plekke meevoeren op de golven. In plaats daarvan verlaat hij het kustdorp zodra hij volwassen is. Zijn nieuwe leven behangt hij zodanig dat er geen spoor van zijn nare herinneringen meer te zien is. Toch beginnen de randen van het behangpapier onvermijdelijk te rafelen. Een angstig gevoel sluimert steevast onder de oppervlakte, en treedt nog verder buiten de kaders bij iedere verbroken relatie, het zien van bepaalde objecten (zoals zijn schelpenverzameling) en het nauwlettend in de gaten houden van andermans gedrag.