In Wals van verwondering van Dick van Zijderveld draaien de personages als in een dans rond spirituele overtuigingen en wetenschappelijke opvattingen. De magisch-realistische roman begint met een ontmoeting: jonge wetenschapper Guillaume heeft een afspraakje met escortdame Rozemarijn. Ze dineren in een restaurant, hebben een goed gesprek en gaan – ondanks sluimerende, wederzijdse gevoelens – ieder hun eigen weg. Het verhaal verschuift naar Claire die na een relatiebreuk haar leven weer op de rit heeft. Ze werkt sinds kort bij een uitgeverij als redacteur non-fictie en staat op het punt het ouderlijk huis in te ruilen voor een eigen appartementje. Tijdens de bezichtiging van een appartement in een voormalig internaat voor jongens, bekruipt Claire een onbestemd gevoel dat haar doet besluiten tot de koop over te gaan. Op weg naar haar ouders raakt ze betrokken bij een heftig verkeersongeluk, waarna bovennatuurlijke ervaringen haar nuchtere wereldbeeld steeds verder doen kantelen.

Nadat in het eerste deel Bellagio het levensverhaal van Geraldines grootmoeder Beatrice aan bod kwam, duikt Nan Adams in Malibu in de herinneringen van Chantal la Grande. De vondst van de dagboeken vormt de start van het tweede deel in de Alfa-vrouwen serie dat naadloos aansluit op de voorafgaande gebeurtenissen. Het feest rondom de honderdste verjaardag van Beatrice is in het Zuid-Franse Antibes nog altijd in volle gang. Omdat er gezien de hoge leeftijd van Beatrice haast geboden is, besluit veilinghuis Sotheby’s in Londen de dagboeken van Chantal die in de Alfa Romeo zijn aangetroffen, in te scannen en naar Geraldine te sturen. Ze kiest ervoor de dagboeken alvast in haar eentje te lezen om Beatrice wat rust te gunnen en haar moeder Charlene, die een complexe band had met haar tweelingzus Chantal, niet te veel te belasten. Malibu gaat terug naar de jaren zestig van de vorige eeuw, waar Chantal en Charlene opgroeien in een bruisende kuststad vlak bij Los Angeles.

Wobie – een anagram van Bowie? –, de naam die Splinter Chabot zichzelf geeft in zijn autobiografische debuutroman Confettiregen, heeft een sprookjesachtige jeugd. Moeder werkt als arts en tovert in zijn beleving iedereen beter. Vader is schrijver; het magische getik vanuit zijn schrijfkamer noemt Wobie ‘schrijversregen’. Wobies kant van de slaapkamer, die hij deelt met zijn jongere broertje, is knalroze. Op zijn bed ligt lievelingsknuffel Tijger die in zijn hoofd allerlei avonturen beleeft en met hem mee naar school gaat. Wobie voelt zich anders dan de andere jongens in zijn klas. Hij is druk, houdt van toneel, kiest voor roze in plaats van blauw en trekt het liefst vrolijke outfits aan in alle kleuren van de regenboog. Zijn wereld is een wereld vol glitters en confetti. Een beschermde wereld ook, want Wobies ouders schermen hun kinderen zoveel mogelijk af van het nieuws. Aan de hand van korte, dagboekachtige hoofdstukken groeit Wobie op – een worsteling waardoor de onbezorgde confettiregen in zijn leven steeds meer verandert in een mistige hoosbui.

In Maskers van schaamte geeft Peter van Beek een fatalistische inkijk in het leven van de recent gepensioneerde Saul Donkers. De ontaarde man brengt zijn dagen rokend, drinkend en peinzend door in een stil boswachtershuisje. Zijn leven in afzondering wordt op een regenachtige dag ruw verstoord als hij bezoek krijgt van Naomi Loveling. De vrouw is behalve een ex-collega ook een oud klasgenoot van Saul. Ze komt hem, onder dubieuze voorwendsels, een cadeaubon brengen. De duistere psychologische roman situeert zich in het heden waarin Saul diverse vrouwen ontmoet. Hij worstelt met een ‘fysieke afwijking’ die een diepgewortelde schaamte bij hem oproept en die hij alleen tijdelijk kan beteugelen door een mombakkes op te zetten. Door de verhaallijn heen weven zich flashbacks naar zijn jeugd die de lijn tussen realiteit en fantasie dun houden. Ze voeren langs Sauls onvermogen om in verbinding te staan met zijn leeftijdsgenoten en schetsen de moeilijke band met zijn vader, broer Herbert en vooral zijn moeder, door wie hij zich tot diep in zijn kern voelt afgewezen en die gedurende zijn jeugdjaren in een psychiatrische kliniek belandde.

De dakloze Dokgo is op een avond getuige van een tasjesroof bij een treinstation in hartje Seoul, Zuid-Korea. Hij voorkomt dat de dieven met de buit wegrennen en neemt contact op met de eigenaar. Hij krijgt Mevrouw Yeom aan de lijn, een gepensioneerde lerares die een buurtwinkel runt in de wijk Jeongpa. Haar winkel verkeert momenteel in zwaar weer, maar ze geeft de moed niet op. Al is het maar om ervoor te zorgen dat haar ietwat getroebleerde werknemers een steady inkomen hebben. Ondanks de lastige omstandigheden biedt ze Dokgo dagelijks een gratis maaltijd uit haar buurtwinkel aan. Door de gevolgen van een alcoholverslaving is Dokgo een opvallende verschijning, niet iedereen is blij met zijn aanwezigheid. Mevrouw Yeom besluit de man echter een kans te geven en biedt hem een baan aan als winkelmedewerker in de nachtelijke uurtjes. Voor je meer over Dokgo te weten komt verschuift de focus in De buurtwinkel van tweede kansen van Kim Ho-Yeon naar zijn collega’s en enkele buurtbewoners die ieder met hun eigen problemen kampen. Dokgo’s wijze levenslessen maken een onuitwisbare indruk, maar kan hij zijn nieuwe leven omarmen en zichzelf een tweede kans geven?

Kafka Tamura is de ‘toughste’ vijftienjarige ter wereld als hij van huis wegloopt. Volgens zijn vader kleeft er aan Kafka – een pseudoniem – een oedipaal lot. Hij voorspelt dat zijn zoon hem zal vermoorden en met zijn moeder en zus zal slapen. Door alles achter zich te laten tart Kafka niet alleen het lot, hij neemt ook afscheid van een veelbewogen jeugd waarin hij door zijn moeder en zus werd achtergelaten bij zijn vader. Kafka reist met de bus naar Shikoku, het eiland der verlichting, bekend van de pelgrimsroute langs 88 tempels en witte zandstranden. Voor Kafka niets van dit alles – hij vindt geborgenheid in een bibliotheek onder de vleugels van de genderfluïde Oshima die hem later onderdak biedt in de bossen. Behalve de surrealistische gebeurtenissen rondom de tienerjongen verhaalt Kafka op het strand van Haruki Murakami over Satoru Nakata, een zestiger die met katten kan praten. Een gave die hij kreeg aan een klassenuitje gedurende de Tweede Wereldoorlog toen hij op onverklaarbare wijze tijdelijk zijn bewustzijn verloor.

Suzanne is een alleenstaande moeder met een veeleisende baan bij EcoVision Fashion en een rijk sociaal leven. Hoewel haar werk uitdagend is en haar vriendinnen regelmatig leuke uitstapjes ondernemen, zit genieten er voor Suzanne niet echt in. De stress die haar fulltimebaan met zich meebrengt en het co-ouderschap dat ze samen met ex-man Berend heeft om de zorg voor zoon Aryan en dochter Julia te verdelen, monden uit in een hardnekkige virusinfectie. Terwijl haar gezondheid steeds meer achteruitgaat, ontwikkelt Suzanne vreemde pijnen en onverklaarbare hartklachten. Een bezoek aan de huisarts brengt uiteindelijk opheldering: de verwaarloosde infectie heeft haar hart zo erg beschadigd dat alleen een transplantatie haar leven nog kan redden. Har(d)t voor jezelf van Caroline Schenk-Kwint en Esmir van Wering volgt Suzannes hobbelige weg naar herstel en biedt de lezer, gesteund door inspirerende quotes, zelfhulptips voor een gebalanceerd leven.

Wanneer John ‘Richard’ Papen in de jaren tachtig wordt toegelaten tot Hampden College is hij gelijk onder de indruk van het select groepje studenten Oudgrieks van de charismatische docent Julian Morrow. Richard is opgegroeid in Plano, Californië en van eenvoudige komaf – de toelating tot het elitaire Hampden College, dat hij door ‘een speling van het lot’ ontdekte, omschrijft hij als een ‘loopgravenoorlog vol patstellingen’. Hoewel hij aanvankelijk van plan was geneeskunde te studeren, heeft hij er alles voor over om ook bij dit groepje ‘uitverkorenen’ te horen. Na enkele pogingen lukt dit hem en wordt hij gestaag opgenomen in het eliteclubje dat bestaat uit Edmund ‘Bunny’, Francis, Henry en tweeling Charles en Camilla. De verborgen geschiedenis van Donna Tartt wordt verteld vanuit Richard die zich al vroeg in de roman ontpopt als onbetrouwbare verteller: ‘Dit is de enige geschiedenis die ik ooit zal kunnen vertellen.’ Hij is een observator die zich ophoudt aan de zijlijn van een van de twee gruwelijke moorden die worden gepleegd onder invloed van een dionysische roes.