Ma vie de Courgette: kleurrijke stop-motion film over donkere thema’s

27 juli 2017
Leestijd: 4 min.
, ,
Stop-motion film met een mooie moraal.
ma-vie-de-courgette_header

De negenjarige Icare, bijnaam Courgette, woont bij zijn alleenstaande, alcoholistische moeder. Hij vult zijn dagen met het stapelen van lege bierblikjes en speelt met zijn vlieger waarop hij een superpapa heeft getekend. Wanneer zijn moeder door een noodlottig ongeval om het leven komt, wordt Courgette door agent Raymond naar een weeshuis gebracht.

Camille

In het weeshuis leert Courgette enkele andere weeskinderen kennen. Onder leiding van pestkop Simon wordt Courgette bij aankomst flink op de proef gesteld. Al snel wordt duidelijk dat ieder kind een pijnlijk verhaal met zich meedraagt. Dit varieert van ouders die gedwongen het land uit zijn gezet tot kinderen van drugsverslaafden en (seksueel) misbruik delinquenten. Op een dag arriveert Camille in het weeshuis. Camille’s vader schoot haar moeder dood en beroofde toen zichzelf van het leven. Camille was getuige van het misdrijf. Rond haar verblijf ontstaat een behoorlijke rel als Camille’s tante de directie probeert te overtuigen dat het meisje beter weer bij haar kan wonen. Haar motief is het opstrijken van het voogdijgeld. Camille struint intussen al Kafka-lezend door de gangen van het weeshuis en vangt de aandacht van Courgette…

Ma vie de Courgette werd genomineerd voor een Oscar

Ma vie de Courgette (2016) is een Frans-Zwitsere film geregisseerd door Claude Barras. Hij baseerde de film op het boek Autobiographie d’une Courgette (2002) van Gilles Paris. Paris schreef het voor een volwassen publiek. Samen met o.a. The Red Turtle (2016) maakte de stop-motion film begin dit jaar kans op een Oscar in de categorie animatie. Met die griezelige kringen rond hun ogen lijken Courgette en de andere personages aanvankelijk te zijn weggelopen van de filmset van Tim Burton of Henry Selick (Coraline, 2009). Naarmate de film vordert, worden de kleurrijke figuurtjes echter steeds aandoenlijker. De kinderlijke onschuld overheerst. Ook het script, bewerkt door Céline Sciamma, weet deze onschuld goed te vangen wanneer de kinderen praten over seks zonder te weten wat dit precies inhoudt.

Kleurrijke figuurtjes in een donker thema

Hoewel Ma vie de Courgette in eerste instantie een jeugdfilm is, worden er volop donkere thema’s aangesneden. Psychische problemen tot aan racisme passeren de revue. Onder de weeskinderen heerst het gevoel dat niemand echt van ze houdt. Dit uit zich in tics, machogedrag en eetproblemen. Verrassend genoeg ontpopt Camille zich tot een sterk personage dat zich in het weeshuis prima weet te redden. Ook weet ze wel raad met Simons pesterijen. Geen wonder dat Courgette op slag verliefd op haar wordt! De donkere thema’s overschaduwen de film echter niet. Zo worden beladen scènes afgewisseld met lange, luchtige stukken waarin de kinderen spelen, op kamp gaan en zelfs een discoavond organiseren!

Zwartgallige humor in Ma Vie de Courgette

Daarnaast weten de bontgekleurde figuurtjes de aandacht van jonge kijkers te trekken. Voor de volwassen kijkers is er bovendien zwartgallige humor in overvloed. Zo versiert Courgette in zijn kinderlijke onwetendheid zijn vlieger met een tekening van ‘de kip van zijn vader’ (hier wordt in werkelijkheid de ‘chick’ bedoeld waarmee zijn vader er vandoor is gegaan). Daarnaast is, ironisch genoeg, een bierblikje het enige aandenken dat Courgette aan zijn overleden moeder heeft. Met de zachte, dromerige soundtrack van Sophie Hunger op de achtergrond, zien we hoe de band tussen Courgette en Camille ondanks hun pijnlijke verleden steeds sterker wordt. Als er dan ook nog eens hulp uit onverwachte hoek komt, zorgt dit er uiteindelijk voor dat het melancholische plaats moet maken voor de hoop op een betere toekomst. Een betere moraal kun je je niet wensen.


Eindoordeel: Ma vie de Courgette (2016)
  • Verhaal
  • Personages
  • Muziek
4.5

Samenvatting

Hoewel Ma vie de Courgette in eerste instantie een jeugdfilm is, worden er volop donkere thema’s aangesneden – van psychische problemen tot racisme. De donkere thema’s overschaduwen de film echter niet en de bontgekleurde figuurtjes zullen zeker de aandacht van jonge kijkers weten te trekken.

Productie: Claude Barras | Voice Cast: Gaspard Schlatter, Sixtine Murat, Paulin Jaccoud, e.a. | Scenario: Gilles Paris, Céline Sciamma, e.a. | Duur: 66 min. | Genre: Animation, Comedy, Drama| Jaar: 2016

Eline
Volg mij op:

Geen reacties

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.