Novels & Chill in Dickinson.
Een van de grootste dichters uit de Amerikaanse literatuurgeschiedenis heeft sinds kort een eigen serie op Apple TV+. Het gaat hier om niemand minder dan de negentiende eeuwse dichteres Emily Dickinson. Zij werd postuum wereldberoemd doordat ze na haar dood een enorme collectie gedichten achterliet. Haar leven schijnt minder spectaculair te zijn, maar niet minder opmerkelijk (voor die tijd). Zo is ze nooit gehuwd, kleedde ze zich volledig in het wit en verliet ze de laatste jaren van haar leven nauwelijks haar slaapkamer. Kostuumdrama Dickinson (2019) zoomt in op haar leven, haar schrijfwerk en haar weg naar eeuwige roem.
Dickinson is stoffig, stijf en saai?
Wie bij kostuumdrama’s denkt aan woorden als stoffig, stijf en saai zal vlug inzien dat Dickinson alles behalve die drie woorden is. Emily Dickinson (Hailee Steinfeld) is hier begin twintig en niet bepaald met de heersende conventies van de negentiende eeuw bezig. Zo wijst ze de liefdesverklaring van vriend George Gould (Samuel Farnsworth) af. Zoent in de boomgaard met haar beste vriendin Susan ‘Sue’ Gilbert die op het punt staat zich te verloven met haar broer Austin Dickinson (Adrian Enscoe). Rebelleert tegen haar vader Edward (Toby Huss) die haar schrijfambities niet serieus neemt. Ruziet met haar zus Lavinia (Anna Baryshnikov) en weigert haar moeder (Jane Krakowski) te helpen met het huishouden. Én dat allemaal in de eerste aflevering!
Kostuumdrama met een millennialcultuur
Bovendien koestert Emily een fascinatie voor de dood. In Dickinson krijgt de Dood, dankzij rapper Wiz Khalifa, gestalte als een laidback koetsier die een wagen met spookpaarden bestuurt. In Emily’s gedichten komt de dood regelmatig om de hoek kijken. Wanneer ze op inspiratievolle momenten dichtregels opzegt, verschijnen ze en leest de kijker gemakkelijk mee. Het bovennatuurlijke schuwt Dickinson niet. Het passeert de revue als Emily geesten ziet, levendige dagdromen heeft en met haar karakteristieke vrienden occulte krachten aanspreekt. Dat de serie van contrasten houdt, blijkt wel uit de traditionele kledij die afsteekt tegen de overheersende millennialcultuur. Dickinson staat vol moderne dialogen met uitspraken als awesome, bullshit en what’s up? Op houseparty’s wordt dan wel gedruppeld met opium, Emily raakt met literaire grootheden als Edgar Allan Poe en Louisa May Alcott, verwikkeld in gesprekken over hedendaagse onderwerpen. Ondertussen maakt Apple een slinkse knipoog naar Netflix door Lavinia’s verloofde, Henry Shipley (Pico Alexander), een avondje lezen te laten bestempelen als Novels & Chill. (Om nog maar te zwijgen van de dubbelzinnigheid). Tel hier nog een hedendaagse soundtrack bij op en je krijgt een aardig beeld van de contrasten waar deze serie zoal mee speelt.
Dickinson vertelt ook gewoon een goed verhaal
En dan is er in Dickinson ook gewoon een goed verhaal om te vertellen. Als vrouw gedichten schrijven, laat staan publiceren, was in de negentiende eeuw – een periode waarin vrouwen niet eens mochten stemmen – nog niet zo gebruikelijk als nu. Emily worstelt met dit probleem. Ze wil aan de ene kant haar gedichten door iedereen laten lezen, anderzijds wil ze haar werk voor zichzelf houden. Een rolmodel heeft ze niet. Afgezien van een operazangeres die het haar afraadt om beroemd te worden. Haar schrijfcarrière komt echter in een stroomversnelling wanneer ze via Sue de charismatische Samuel ‘Sam’ Bowles (Finn Jones) ontmoet. Hij is oprichter en editor van het befaamde Springfield Republican. Via hem dringt ze door in de hoogste literaire en kunstkringen. Ze ontmoet onder meer Sanford Gifford van de Hudson River School en niets staat haar nog in de weg voor een publicatie in de populaire krant.
Een fraai product van deze tijd
Dickinson weeft verleden en heden naadloos door elkaar heen. De personages, goed vertolkt door de cast, dragen hier zeker aan bij. Sam ontpopt zich (naar eigen zeggen) tot feminist die daarbij – ironisch genoeg – stellig beweert dat Emily zonder hem niets kan bereiken. George steunt Emily in al haar rebelse acties. Emily zet haar mannelijke tegenspelers meermaals op hun plek. Dat de opbloeiende romance tussen Emily en Sue in het tweede seizoen soms wat geforceerd voelt, valt door de vingers te zien. Dit geldt ook voor de aanname die de serie doet, namelijk dat Emily Dickinson queer zou zijn, iets wat niet kan worden bevestigd. Al lijkt dit, naar aanleiding van de inhoud van de vele brieven die Emily en Sue gedurende hun leven naar elkaar schreven, wel waarschijnlijk. Dit maakt van Dickinson een fraai product van deze tijd. De diverse cast creëert een extra rol voor de heersende slavernij gedurende de negentiende eeuw en de verontrustende opmars naar de Amerikaanse Burgeroorlog. Dat Dickinson ook nog een flinke dosis humor bevat, maakt het enkel vanzelfsprekender dat de serie op weg is naar alweer het derde seizoen.
Eindoordeel: Dickinson (#1-2)
-
Verhaal
-
Personages
-
Muziek
Samenvatting
Dickinson (2019) weeft verleden en heden naadloos door elkaar heen door middel van het opvoeren van tegenstrijdigheden. De diverse cast, humor en de herkenbare millennialcultuur maken het enkel vanzelfsprekender dat de serie op weg is naar alweer het derde seizoen.
Productie: Silas Howard, e.a. | Cast: Hailee Steinfeld, Anna Baryshnikov, Ella Hunt, e.a. | Scenario: Alena Smith | Duur: 2 x 10 afl. van 30 min. | Genre: Biography, Comedy, Drama | Jaar: 2019
Ontdek meer van Eline schrijft hier
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
Geen reacties