Miyazaki’s nieuwste werk laveert tussen realiteit en folklore. Een nieuwe (handgetekende) film van de 83-jarige (!) Hayao Miyazaki was een tijdje geleden nog ondenkbaar. In 2013 kondigde de Japanse filmmaker, die in 1985 het succesvolle Studio Ghibli oprichtte, namelijk na de release van The Wind Rises zijn pensioen aan. Enkele jaren later begon hij toch weer aan een nieuw project dat inmiddels internationaal is uitgebracht onder de naam The Boy and the Heron. Deze semi-autobiografische animefilm neemt de kijker mee terug naar de turbulente jaren van de Tweede Wereldoorlog. Daar waar Studio Ghibli’s Grave of the Fireflies broer en zus Seita en Setsuko volgt die proberen te overleven te midden van afgrijselijke bombardementen, verliest de twaalfjarige Mahito in The Boy and the Heron zijn moeder gedurende de oorlog in een allesverzengende brand. Getraumatiseerd en diep bedroefd vertrekt hij na de destructieve oorlogsjaren met zijn vader naar het nabijgelegen platteland. Hij vindt onderdak in een statige residentie waar hij al snel in contact komt met een geheimzinnige grijze reiger die hem naar een mysterieuze, met klimop versierde toren probeert te lokken.

Suzume bevat wormhole naar een apocalyptische roadtrip. Na het overweldigende succes van Your Name en Weathering With You (Comix Wave Films) is Japanse regisseur-scenarist Makoto Shinkai terug. Bij veel Nederlanders is hij misschien nog niet zo bekend, maar in Japan wordt hij in één ademteug genoemd met Hayao Miyazaki (Studio Ghibli). Ook onder animefans is hij al jarenlang een naam om in de gaten te houden. Dat zijn nieuwste film Suzume hier direct in de ‘grote’ bioscoop te zien is, is dus helemaal niet zo verrassend! Terwijl Shinkais vroegere werk vooral ging over de grootse emoties van tieners, draait het in zijn laatste films om natuurgeweld, tijdverschuivingen en een vleugje Japanse mythologie waar een liefdesverhaal doorheen verweven is. In Suzume volgt de kijker de 17-jarige Suzume Iwato. Sinds de dood van haar moeder woont ze bij haar tante op het zuidelijke eiland Kyushu. Op weg naar school komt ze een mysterieuze jongen tegen. Het is Souta Munakata die op zoek is naar verlaten plekken en ruïnes. Suzume helpt de knappe onbekende jongen, maar raakt vervolgens betrokken bij zijn werk als Closer van deuren die opeens overal in Japan op geheimzinnige wijze opduiken.

Spat dit verhaal als een bubbel uit elkaar, of niet? Klimaatrampen en apocalyptische werelden zijn de afgelopen jaren terugkerende onderwerpen in boeken, films en series. Niet zo gek misschien met de huidige klimaatveranderingen, een falend klimaatbeleid en toenemende vervuiling van de aarde. Bij een klimaatramp denk je mogelijk aan extreme droogte, overstromingen, bosbranden, pandemieën… In Bubble, een recente samenwerking tussen Wit Studio en Netflix, zit dit toch net even anders. Hier wordt Tokyo namelijk overstelpt door bubbels! Dit klinkt onschuldig, maar sommige bubbels veroorzaken krachtige ontploffingen. Hierdoor is de metropool nu grotendeels verwoest en zijn de inwoners gevlucht. Een groep jongeren ziet echter de voordelen van een permanent verblijf in de verlaten hoofdstad. Met gewaagde Battlekour wedstrijden (een soort parkour) houden ze met verscheidene teams het internet in hun greep.

Hardlopen met een goddelijke bagage. Child of Kamiari Month, een samenwerking tussen Netflix en LIDENFILMS, verhaalt over de twaalfjarige Kanna Hayama die graag hardloopt. Samen met haar moeder Yayoi, tevens een fervent hardloopster, rent ze vaak door het stadsbos. Maar na haar moeders dood verdwijnt haar passie voor deze sport. Het verlies van haar moeder heeft Kanna eenzaam en getraumatiseerd achtergelaten. Wanneer haar school een heuse marathon organiseert, moedigt Kanna’s vader haar aan. Maar het meisje ziet er als een berg tegenop om mee te doen. Haar armband, een erfstuk van haar overleden moeder, brengt Kanna toevalligerwijs naar een magische wereld waarin haar hardlooptalent goed van pas komt.

Zomerse tienerliefde bloeit op tijdens muzikale zoektocht. Verhalen over tienerliefdes zijn er genoeg. Verhalen over toevallige ontmoetingen zijn er nog meer. Netflix’ Words Bubble Up Like Soda Pop is zo’n film die precies in dit rijtje past. Het verhaal is niet origineel. De personages niet al te bijzonder. Zelfs de locatie van het verhaal – een kleurrijk winkelcentrum – is er eentje waar je waarschijnlijk zelf iedere week wel eens komt. En toch maken die herkenbare details deze animefilm tot een erg fijne kijkervaring. Je krijgt er bovendien een heerlijk zomergevoel van!

Een magisch kattendrama. Katten worden in Japan niet enkel gezien als huisdieren. Ze hebben een speciale status verworven en staan zelfs symbool voor welvaart. Mensen geloven bovendien heilig in zogenoemde Maneki Neko’s die geluk en succes brengen. In A Whisker Away (2020) sluit tiener Miyo Sasaki (Mirai Shida) – “Muge” voor intimi – een pact met een gigantische Maneki Neko (Kaichi Yamadera). De deal met deze karikaturale verkoper omhelst een kattenmasker waarmee Muge, door het op te zetten, in een kat kan veranderen. Muges crush, Kento Hinode (Natsuki Hanae), is een groot kattenliefhebber. Door in een kat te transformeren kan zij dicht bij hem in de buurt zijn. Maar welke prijs kleeft er aan dit pact?

Aandoenlijk liefdessprookje over klimaatverandering. Veel filmmakers maken tegenwoordig gebruik van CGI. Als gevolg daarvan komt handgetekende animatie niet meer zo veel voor. Bij Japanse anime ligt dat gelukkig nog weleens anders. Makoto Shinkai vormt bijvoorbeeld een veelgeprezen uitzondering die deze traditionele werkwijze in stand houdt. Hoewel de Japanse regisseur-scenarist al een tijdje aan de weg timmert, brak hij slechts enkele jaren geleden wereldwijd door met zijn film Your Name (2016). Weathering With You (2019) is zijn nieuwste creatie bij CoMix Wave Films. De anime schittert sinds eind januari op het witte doek van de Nederlandse bioscopen en uiteraard moest ik erheen!

Dagdromen komen tot leven in The Girl Who Leapt Through Time. Het blijft elke keer weer bijzonder wanneer een animefilm in onze bioscopen mag draaien. Sinds 2 mei is Mamoru Hosoda’s nieuwste creatie, MIRAI (2018), in de Nederlandse bios te bewonderen. Een goed moment voor mij om even stil te staan bij zijn werk. En dat ga ik doen door helemaal terug te gaan naar zijn eerste film: The Girl Who Leapt Through Time uit 2006! Lees je mee?

Is een kinderbrein wel opgewassen tegen de harde realiteit in Penguin Highway? In Penguin Highway (2018) gedraagt de 9-jarige Aoyama zich – zo op het eerst gezicht – behoorlijk volwassen voor zijn leeftijd. Dat moet ook wel. Volgens zijn berekeningen heeft hij nog 3.888 dagen om officieel volwassen te worden. Een tijd waar Aoyama-kun reikhalzend naar uit kijkt. Hij heeft zijn volwassen leven immers al helemaal uitgestippeld. Met een carrière in de wetenschap en een toekomstige vrouw aan toe.

Broly krijgt een emotioneel achtergrondverhaal. Onlangs was Dragon Ball Super: Broly (2018) van Toei Animation in meer dan dertig Nederlandse bioscopen te bezichtigen. Sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw heeft Dragon Ball, een creatie van Akira Toriyama, miljoenen trouwe fans van over de hele wereld. Zo’n twintig jaar geleden maakte Nederland voor het eerst kennis met Dragon Ball. Sindsdien is de populaire Japanse franchise niet meer weg te denken. Dat Dragon Ball Super: Broly een Nederlandse bioscoop release heeft gekregen is bijzonder, want het is de eerste uit een serie van maar liefst twintig Dragon Ball-films die dat is gelukt. Dragon Ball Super: Broly werd massaal bezocht. Ook ik zag de film – samen met de grootste DB-fan die ik ken – op het witte doek. Hieronder vertel ik wat ik ervan vond. Lees je mee?

Mirai neemt je mee op Dickens-achtige reisjes door de tijd. Na de films Wolf Children (2012) en The Boy and the Beast (2015) kwam regisseur Mamoru Hosoda van Studio Chizu afgelopen zomer met een nieuwe film: Mirai (2018). En wat voor een. De anime is inmiddels genomineerd voor een Oscar! Deze moest ik dus met eigen ogen zien. Benieuwd wat ik ervan vond? Lees dan gauw verder!

Studio VOLN besteedt veel aandacht aan details in deze emotionele animefilm. Heb je weleens een film gezien die zo blijft hangen dat je er dagen later nog aan terugdenkt? I Want to Eat Your Pancreas (2018) van Studio VOLN is zo’n film. In mijn Wrap Up van 2018 liet ik al weten dat er over deze anime een recensie zou komen. Lees hieronder mee als je wilt weten wat ik zo goed vind aan deze film!