Oorlogsverhaal kiest voor komisch en kleur.
Over de Tweede Wereldoorlog is door de jaren heen enorm veel lees- en kijkmateriaal verschenen. Een verhaal dat in de filmwereld alsnog erg onderbelicht was, is dat van de Emergency Rescue Committee (ERC). In haar nieuwste Netflix Original Transatlantic legt producent Anna Winger (Unorthodox) de focus op deze belangrijke verzetsgroep. Onder leiding van de Amerikaanse journalist Varian Fry (1907-1967) redde de Emergency Rescue Committee duizenden Joodse kunstenaars, schrijvers en wetenschappers uit handen van de nazi’s. Dit deed hij door een vluchtroute uit te zetten van het Franse Marseille over de Pyreneeën naar het veilige Spanje en later ook Portugal. Van daaruit regelden ze visa om joodse intellectuelen, waaronder filosofe Hannah Arendt en kunstenaar Marcel Duchamp, naar Amerika te sturen. De Emergency Rescue Committee opereerde in het volle zicht, maar was in staat om onder de radar te blijven in het bezette Frankrijk van de jaren 1940 en 1941. Transatlantic is gebaseerd op de verschillende reddingsoperaties van deze verzetsgroep waarbij de verhoudingen tussen diverse partijen en landen op scherp komen te staan.
Een bontgekleurd gezelschap
Fry krijgt tijdens zijn reddingsoperaties hulp van een bontgekleurd gezelschap dat bestaat uit joodse vluchtelingen, Afrikanen en mede-Amerikanen. Hij werkt hoofdzakelijk samen met de Amerikaanse Mary Jayne Gold, een samenwerking die in de serie voor voldoende wrijving zorgt. Fry neemt zijn werk zeer serieus en vindt het lastig om risico’s te nemen. Miss Gold is een rijkeluisdochter uit Chicago die het geld van haar vader voor iets goeds in wil zetten. Ze is juíst op zoek naar spanning in haar leven en heeft niet voor niets haar veilige leventje opgezegd. Wanneer de Duitse econoom Albert Hirschman zich bij de ERC voegt, vindt Miss Gold steun bij hem waardoor de Emergency Rescue Committee operaties opzet die steeds uitdagender zijn. Fry heeft de lastige taak om visa te regelen voor zijn onderduikers. Dit vergt niet alleen een hoop papierwerk, maar hij stuit daarbij ook op weerstand van de Amerikaanse ambassadeur Graham Patterson omdat de Verenigde Staten in het begin van WO2 nog neutraal was. Daarnaast moet hij geen argwaan wekken bij de Fransen en niet opgemerkt worden door het naziregime dat de idyllische kustplaats in zijn greep heeft.
Transatlantic is een luchtig verzetsverhaal in mediterraanse kleurtinten
Wat direct opvalt is dat Transatlantic ondanks het oorlogsthema verrassend lichtzinnig blijft. Winger deed voor de zevendelige serie beroep op The Flight Portfolio – een historische bestseller van Julie Orringer – en laat haar personages onder het Vichyregime illegale activiteiten uitvoeren alsof het een fluitje van een cent is. Toch zijn er genoeg momenten waarop de spanning even wordt opgevoerd. De dreiging dat de onderduikvilla Air-Bel op het Franse platteland ontdekt wordt, ligt continu op de loer. Leden van de organisatie verkleden zich als nazi-soldaten of hooggeplaatste personen om documenten te bemachtigen en gebruiken inventieve afleidingsmanoeuvres om gevangenen vrij te krijgen. Het spel van de meertalige cast houdt balans tussen overtuigend en komisch. De soundtrack is jazzy en het camerawerk en de aankleding (Miss Golds karakteristieke witte oldtimer niet te vergeten!) zien er goed verzorgd uit. Wat wel wringt is dat de interessante hoofdpersonages nergens écht worden uitgediept. Fry’s complexe en bovendien verboden relatie met de joodse Thomas Lovegrove voelt afstandelijk. Lisa Fittko’s hereniging met haar verdwenen man raakt geen gevoelige snaar en Miss Golds romance met Hirschman voelt geforceerd. Gevoelsmatig is Transatlantic dan ook wat vlak. In historisch opzicht weet de serie op luchtige wijze een krachtig verzetsverhaal neer te zetten in mediterraanse kleurtinten en met een onmiskenbare filmhuissfeer die doet denken aan de films van Wes Anderson.
Eindoordeel: Transatlantic (2023)
Samenvatting
In haar nieuwste Netflix Original Transatlantic legt producent Anna Winger de focus op de Emergency Rescue Committee. Onder leiding van de Amerikaanse journalist Varian Fry redde deze verzetsgroep tijdens de Tweede Wereldoorlog duizenden Joodse schrijvers, kunstenaars en wetenschappers. Wat direct opvalt is dat Transatlantic ondanks het oorlogsthema verrassend lichtzinnig blijft. Het spel van de meertalige cast houdt balans tussen overtuigend en komisch en de aankleding ziet er goed verzorgd uit. Wat wel wringt is dat de interessante hoofdpersonages nergens écht worden uitgediept. Gevoelsmatig is Transatlantic dan ook wat vlak. In historisch opzicht weet de serie op luchtige wijze een krachtig verzetsverhaal neer te zetten.
Transatlantic is te zien op Netflix.
Regie & Productie: Stéphanie Chuat, Camille McCurry, e.a. | Cast: Gillian Jacobs, Lucas Englander, Cory Michael Smith, e.a. | Scenario: Tunde Aladese, Anna Winger, e.a. | Duur: 7 x 45 min. | Genre: Drama, History | Jaar: 2023
- Ik hep huis: empathisch verslag zoekt naar verbinding tussen twee culturen - 30 september 2024
- Patroon: diepgravend jeugdboek lost schot op patronen van intergenerationeel trauma - 26 september 2024
- Ontdek je grote kracht: levensverhaal biedt inspirerende sleutels tot je eigen kracht - 23 september 2024
Ontdek meer van Eline schrijft hier
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Geen reacties
Reacties zijn gesloten.