Titel: Groene ranja
Auteur: Yvonne Sonke
Uitgeverij: aquaZZ
Genre: Roman
Bladzijdes: 248
Uitvoering: e-book
ISBN: 978-90-832-9658-6
*In ruil voor een eerlijke recensie heb ik van de auteur een recensie-exemplaar ontvangen
Link naar mijn recensie op Hebban
In Groene ranja van Yvonne Sonke worden de vijf en zesenhalf jaar oude zusjes Jasmijn en Imke na de zoveelste melding van buurvrouw Corrie uit huis geplaatst. In het voorafgaande deel Wodka & Ranja werd al duidelijk dat Moeder Ria niet goed voor haar dochters kan zorgen. Ria hangt vaak rond in de kroeg, neemt foute, agressieve mannen mee naar huis en heeft een ernstig drankprobleem. Hierdoor is het voor Imke en Jasmijn thuis geen veilige omgeving om op te groeien. De meisjes zijn te klein voor hun leeftijd, zien er verwaarloosd uit en gedragen zich op sommige momenten veel te volwassen. In het najaar van 1972 worden de zusjes opgevangen in het Amsterdamse Stadsweeshuis. Ook hier is het niet makkelijk voor ze. De veelal getroebleerde kinderen staan niet allemaal open voor de twee nieuwelingen. Jasmijn en Imke moeten hun plekje in het tehuis veroveren. Tegelijkertijd missen ze hun moeder die ze lange tijd niet mogen zien.
Regels en drakenpies
Nadat buurvrouw Corrie de meisjes heeft overgedragen aan het tehuis, ontfermt groepsleider Tante Ceciel zich in eerste instantie over de twee zusjes. Omdat er gebrek aan ruimte is, moeten de zusjes een slaapkamer delen met Michel, een temperamentvolle jongen van negen die ook nog niet zo lang in het tehuis is. Het Stadsweeshuis hanteert strenge regels: ’s avonds moet de lamp op tijd uit, eten gebeurt gezamenlijk en de meisjes moeten naar school. Niet al het personeel is even vriendelijk. Zo jaagt Tante Bep Jasmijn en Imke veel angst aan. Toch zijn er ook leuke dingen. Het tehuis heeft een kast met speelgoed, Oom Réne maakt heerlijke chocomelk en vooral Imke is gefascineerd door groene ranja (‘De kinderen hier noemen groene ranja vaak drakenpies’.) Langzaam maar zeker beginnen de zusjes te wennen aan hun nieuwe leven. Ze maken vrienden, nemen afscheid van kinderen die naar huis mogen of bij een pleeg- of adoptiegezin worden ondergebracht en kijken uit naar het moment dat ze hun moeder weer mogen zien.
Groene ranja is invoelend en realistisch
Na het schrijven van blogs over haar ervaringen als verpleegkundige en patiënt, debuteerde Sonke in 2020 met het semi-autobiografische Wodka & Ranja. Groene ranja begint waar dit boek eindigde, maar is ook afzonderlijk te lezen. In korte hoofdstukken vertelt de auteur op een heldere manier hoe het is om in een tehuis te worden geplaatst en daar te overleven. Het boek maakt daarbij een tijdsprong van 1972 naar 1974. Sonke wisselt drie perspectieven af. Zo ontvouwt het verhaal zich door de ogen van Tante Ceciel die vanuit haar rol als medewerker in de jeugdhulp een oordeel vormt over de schrijnende situatie van de zusjes. Het perspectief van Jasmijn laat de lezer door de ogen van een kind voelen hoe beangstigend een uithuisplaatsing is en hoeveel de meisjes op zo’n jonge leeftijd al hebben moeten doorstaan. Tot slot komt Moeder Ria aan het woord die vastbesloten is haar leven te beteren door de alcohol te laten staan zodat ze haar dochters weer mag zien. Sonke schrijft invoelend en realistisch over de hardnekkigheid van een alcoholverslaving. De onschuldige, kinderlijke denkwijzen van de meisjes houden het verhaal luchtig, maar weten de lezer daarnaast diep te raken. Groene ranja vertelt op toegankelijke wijze een onderbelicht verhaal over kwetsbare kinderen die door ongevraagde omstandigheden afhankelijk zijn van instanties binnen de jeugdzorg.
📖 Ook lezen? Koop hier Groene ranja of steun je boekhandel via Libris.
Op de website van de uitgeverij is het boek ook verkrijgbaar als e-book.
Eindoordeel: Groene ranja
- Yellowface: satirische thrillerroman over schrijverschap, culturele toe-eigening en de invloed van social media - 22 april 2024
- Schoon: onberispelijke roman zoekt naar zingeving in een betekenisloos bestaan - 15 april 2024
- Ganbatte: zelfhulpbundel biedt wijsheden om je best te doen en niet op te geven - 11 april 2024
Ontdek meer van Eline schrijft hier
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
Geen reacties