Naïviteit wordt een kracht in Poor Things. Wanneer een jonge vrouw zelfmoord pleegt, wordt haar lichaam gevonden door de excentrieke wetenschapper Godwin Baxter. Op Frankenstein-achtige wijze wekt hij haar met een hoop elektrisch geknetter én door het brein van haar ongeboren kindje te implanteren, weer tot leven. Bella Baxter is geboren: uiterlijk een volwassen vrouw, maar mentaal nog maar een baby. Klinkt dit je al als bizar in de oren, zet je dan schrap, want hier is de experimentele plot van regisseur Yorgos Lanthimos naar het gelijknamige boek van Alasdair Gray pas tot bezieling gekomen. In alle opzichten is Poor Things een ongewone kijkervaring – een hallucinerende bijna, een ongemakkelijke zeker. Bella groeit op in de riante villa van Godwin – ook wel God genoemd. Hier wordt haar ontwikkeling grondig gemonitord; eerst met behulp van een dienstmeid, later voegt jonge wetenschapper Max zich bij Godwins schimmige experiment. Bella’s groeiproces gaat snel en wanneer de peuterpuberteit zich aandient, speelt de welbespraakte advocaat Duncan Wedderburn handig in op haar driftbuien door haar te verleiden om met hem mee te gaan op een trippende stedenreis per cruise.

Twee zielen, achtduizend lagen. Een eerste jeugdliefde vergeet je nooit meer. Zeker niet als je elkaar door omstandigheden uit het oog bent verloren. De vraag ‘Wat als…?’ vormt in regiedebuut Past Lives van Celine Song de spil waar het scenario bedaard omheen draait. De openingsscène toont een café waar de kijker een vrouw ziet zitten met aan weerskanten een man die haar aandachtig in zich opneemt. Langzaam zoomt de camera in op dit intrigerende drietal. Wie zijn deze mensen? Waar praten ze over? Wat is hun onderlinge relatie? Op een sobere, maar pure wijze brengt Song haar verhaal naar het Zuid-Korea van de jaren negentig. Jonge tieners No Young (Nora; Greta Lee) en Hae Sung (Teo Yoo) zijn de beste maatjes. Nora is dramatisch zoals jonge meisjes dat kunnen zijn. Hae Sung verduurt haar buien. Na school bezoeken ze vaak samen met hun families het stadspark waar ze – heel symbolisch – spelen bij een standbeeld van twee gezichten die elkaar nét niet raken. Wanneer Nora abrupt met haar familie naar Canada emigreert, komt er een einde aan deze hechte vriendschap die ieder moment in een kalverliefde had kunnen ontluiken.

Schilderen voor een hoger doel. Het veelbewogen leven van kunstenaar Vincent van Gogh biedt nog altijd een vruchtbare bodem voor filmbewerkingen. Vooral de laatste maanden die hij doorbracht in het dorpje Auvers-sur-Oise, vlakbij de Franse hoofdstad Parijs, lenen zich hier goed voor. Niet alleen produceerde hij er tientallen schilderijen en tekeningen, hij raakte in die periode ook bevriend met post-impressionistische schilder Paul Gauguin, sneed zijn eigen linkeroor af en worstelde hevig met ‘melancholische’ buien en een kelderende mentale gezondheid. In 2017 deed de biografische animatiefilm Loving Vincent een memorabele poging om Van Goghs laatste dagen te reconstrueren via handgeschilderde frames in de kleurrijke, expressieve stijl van zijn wereldberoemde schilderijen. Een jaar later biedt At Eternity’s Gate een realistische kijk op de laatste fase uit het leven van de getroebleerde kunstenaar.

Chupa tracht in voetsporen te treden van E.T. Vlak voor het lange paasweekend bracht Netflix Chupa naar de streamingdienst. De titel van de film doet in eerste instantie denken aan de immer populaire Chupa Chups, maar het draait hier niet om snoepgoed. Na een tragisch verlies slijt Alex (Evan Whitten) zijn dagen met gamen op zijn Game Boy. Op school heeft hij geen vrienden. Hij wordt er zelfs gepest vanwege zijn Mexicaanse afkomst. Hierdoor wil Alex niets te maken hebben met de Mexicaanse cultuur. Hij weigert de taal te spreken en eet de traditionele gerechten van zijn moeder niet meer op. In de hoop haar zoon een leuke ervaring te geven, stuurt ze hem naar de ranch van zijn opa (Demián Bichir). De switch van Kansas City naar een klein plaatsje in Mexico is groot. Tegen zijn verwachtingen in weet Alex een band op te bouwen met zijn grootvader en leert hij de verhalen achter de folkloristische Chupacabra kennen.

Topdirigent Lydia Tár zwaait ook privé met dirigeerstok. Na de Amerikaanse MeToo-beweging zijn machtsmisbruik en grensoverschrijdend gedrag in eigen land het afgelopen jaar veelbesproken onderwerpen in de Nederlandse media. In dramafilm Tár van regisseur Todd Field (Little Children) wordt in een lange zit van ruim tweeënhalf uur een muzikaal psychologisch portret van de succesvolle dirigent Lydia Tár (Cate Blanchett) geschetst. Aan de hand van een diepzinnig interview met Adam Gopnik (The New Yorker) presenteert de gefictionaliseerde Tár zich als een intelligente, charismatische en ietwat neurotische vrouw. In de scenes die volgen, ontpopt ze zich tot iemand die niet alleen (als eerste vrouw ooit) het Berliner Philharmoniker dirigeert, maar ook haar directe omgeving. Achteraf gezien werd dit al duidelijk voorafgaand aan het interview; haar trouwe assistent Francesca Lentini (Noémie Merlant) kan foutloos het biografische stukje van de maestro uit het hoofd opzeggen. Gaandeweg de film komen er steeds meer van dit soort terugblikmomenten, en blijkt de reputatie van de topdirigent niet zo vlekkeloos te zijn als ze de kijker wil doen geloven.

Is Pinocchio uit het juiste hout gesneden? Het vader-zoonverhaal over een houtsnijder die droomt van een zoon en een houten jongen die er op zijn beurt van droomt om een échte jongen te zijn, bereikte een wereldwijd publiek na de vertederende Disneyverfilming in de jaren 40 van de vorige eeuw. Inmiddels is het Italiaanse kinderboek Pinocchio van Carlo Collodi al tientallen keren verfilmd. Zoals bij veel sprookjes het geval is, was het verhaal van Collodi een stuk grimmiger dan de lieflijke Disneyfilm. In 2022 verschenen maar liefst twee nieuwe versies van Pinocchio. Behalve de live-action remake van Robert Zemeckis op Disney+, kwam Guillermo del Toro met een stop-motionadaptatie van het Italiaanse sprookje. De maker van The Shape of Water vult het beeld met een treffende cast van handgemaakte poppen en geeft een duistere draai aan het wereldberoemde verhaal van Pinocchio.

Gameverfilming Uncharted belooft gouden bergen. Nathan Drake (Tom Holland) is door de verhalen van zijn broer Sam over de Portugese ontdekkingsreiziger Ferdinand Magellaan geboeid door het zoeken naar schatten. Hoewel dit avontuurlijk klinkt, betekent dit in de praktijk vooral dat Nathan zijn baantje als barman als excuus gebruikt om ongemerkt te stelen van rijke klanten die het luxe café bezoeken. Op een avond wordt hij ontmaskerd door Sully Sullivan (Mark Wahlberg) die schattenjager is. Het toeval wil dat hij een zeemansschat van Magellaan op het spoor is. De hulp van een jonge en fitte zakkenroller als Nathan kan hij tijdens het schatzoeken goed gebruiken. En als het klopt wat Sully tussen de regels door laat merken, weet hij ook waar Nathans verdwenen broer Sam uithangt. Uncharted rolt vervolgens een wervelend avontuur uit wanneer Nathan en Sully de schat eerder moeten vinden dan de Spaanse schurk en zakenman Santiago Moncada (Antonio Banderas).

Jenn Tompson heeft in de psychologische thriller Hypnotic een succesvolle baan als software engineer. Na een stukgelopen relatie, voelt ze zich somber. Haar dagelijks leven krijgt minder kleur en de passie voor haar werk voelt ze ook niet meer zo. Op een huisfeest van haar beste vriendin Lucie ontmoet Jenn Lucies charismatische psychotherapeut Dr. Collin Meade. Hoewel Jenns alarmbellen in eerste instantie afgaan (een therapeut die op een feest van zijn patiënt komt, wat?) weet Dr. Meade haar gerust te stellen met zijn helderblauwe ogen en betrouwbare voorkomen. Als Jenn laat doorschemeren dat ze zich de laatste tijd depressief voelt, biedt Dr. Meade haar een therapiesessie aan. Zoals de filmtitel al verraadt, bestaan zijn sessies uit hypnotherapie. Jenn is vastberaden om haar leven weer op de rails te krijgen, en maakt – ondanks haar scepsis – een afspraak in Dr. Meades stijlvolle praktijk.

Run, Chloe, run! Chloe is 17, zit vastgekluisterd aan een rolstoel en leidt een eenzaam en strak geroutineerd leven met haar moeder Diane. De tiener kwam ter wereld met verschillende chronische ziektes, waaronder astma, diabetes en een hartkwaal. Hierdoor is ze afhankelijk van sterke medicatie. Het enige wat Chloe’s uitzichtloze dagen wat draaglijker maakt, is de acceptatiebrief van de universiteit van Washington. Diane’s band met haar dochter runs deep, althans zo lijkt het. Maar haar controledrang verstikt Chloe. De tiener snakt naar een leven buiten de vier muren van het vrijstaande huis waar ze al haar hele leven doorbrengt. Terwijl ze op een bericht van de universiteit wacht, besluit Diane dat het tijd is om haar dochter een nieuwe medicatie te laten testen. Chloe vertrouwt de nieuwe pillen niet, en ontdekt niet veel later dat de medicijnen op naam van Diane staan. Wat volgt in Run is een beklemmend kat-en-muisspel waarin Chloe haar vrijheid opeist en Diane haar dochter steeds meer beperkingen oplegt.

Zoektocht naar dierbaren in hartje Rome. In Netflix’ Love & Gelato brengt de Amerikaanse Lina Emerson na haar schoolexamens de zomer door in de stad van pizza, Fiat en gelati. Oftewel: het romantische Rome. Hoewel het klinkt als een welverdiende studiebreak, is de aanleiding minder leuk. Lina’s moeder is na een lang ziekbed overleden, en het was haar laatste wens om Lina naar de Italiaanse hoofdstad te sturen. Twintig jaar geleden leerde zij in Rome als jonge vrouw zelfstandig te worden en werd ze zelfs verliefd! Een ervaring die ze ook haar dochter gunt. De introverte Lina bereidt zich echter liever voor op haar eerste jaar aan de MIT, maar vertrekt schoorvoetend toch naar Rome. Bij aankomst wordt Lina opgewacht door Francesca en universitair docent Howard, kennissen van haar moeder, waar ze de hele zomer mag blijven logeren. Via Francesca krijgt Lina een reisdagboek van haar overleden moeder in handen. Lina besluit Rome te verkennen aan de hand van haar moeders aantekeningen.

Hoe wordt een tijdschrift gemaakt? Een nieuwe film van Wes Anderson staat garant voor een hobbelige rit langs woelige verhaallijnen vol excentrieke personages vertolkt door sterrencasts. The French Dispatch vangt aan in het fictieve dorpje Ennui-sur-Blasé in Frankrijk. Hier is de redactie gevestigd van het goed gelezen magazine The French Dispatch dat zijn wortels vindt in Kansas, Amerika. Wanneer de editor-in-chief komt te overlijden, is zijn laatste wens om de uitgave van het tijdschrift voor altijd te stoppen. Maar niet voordat de redactiemedewerkers nog één laatste volume samenstellen: een herdenkingsnummer met de meest spraakmakende journalistieke reportages die ooit in het magazine zijn verschenen. Onder leiding van hoofdredacteur Arthur Howitzer Jr. (Bill Murray) gaan de medewerkers van The French Dispatch aan de slag waarbij de kijker zich in drie afzonderlijke verhalen stort.

Durft Auggie zijn ware gezicht te laten zien? Wonder verhaalt over de tienjarige August “Auggie” Pullman (Jacob Tremblay). Hij houdt van natuurwetenschap, Halloween en Star Wars, en droomt ervan om later als astronaut de ruimte te verkennen. Toch is zijn leven niet zo doorsnee als je zou denken. Auggie is geboren met het Treacher Collins syndroom, een erfelijke gezichtsafwijking. Hij krijgt al jaren thuisonderwijs van zijn moeder Isabel (Julia Roberts), die sinds zijn geboorte haar carrière als kinderboekenillustrator heeft opgegeven. Nu Auggie tien is, vindt ze het een goed moment om hem naar een openbare school toe te sturen. Hier kan hij goed natuur- en scheikundeonderwijs krijgen, en misschien wel vriendjes maken. Maar het leven op school kan hard zijn. Zal Auggie wel worden geaccepteerd?