Afstand en nabijheid in Close.
Na de ophef rondom zijn debuutfilm Girl (2018) komt Belgische regisseur Lukas Dhont met Close. Hoewel Girl aanvankelijk goed werd ontvangen en diverse prijzen in de wacht sleepte, zorgde het verhaal over een transmeisje gaandeweg voor kritiek en onbegrip. Voor Close, een op persoonlijke ervaringen gebaseerd verhaal, ging Dhont voor het scenario opnieuw een samenwerking aan met acteur en schrijver Angelo Tijssens. In plaats van een transgender meisje, zoomt de Frans-Nederlandstalige film Close in op boezemvrienden Léo (Dambrine) en Rémi (De Waele). De twee dertienjarige jongens zijn onafscheidelijk. Ze trekken de hele zomer met elkaar op, lachen en stoeien, blijven bij elkaar logeren en zodra Rémi met zijn oboe optreedt met een orkest, zit Léo steevast in het publiek.
Vriendschap onder vuur
Wanneer de middelbare school start, komt de innige vriendschap van Léo en Rémi in de brugklas ineens onder vuur te liggen. Klasgenoten vragen zich af of ze gewoon vrienden zijn, of een stel. De homofobe uitspraken krijgen vat op Léo. Hij sluit zich steeds meer voor Rémi af, met rampzalige gevolgen. Als Léo zijn beste vriend verliest, komen zijn complexe gevoelens onder een vergrootglas te liggen. Letterlijk, als het camerawerk zijn dagen zonder Rémi heel dichtbij via psychedelische close-ups vastlegt. Vaker nog zijn het de zwijgzame scenes die de leegte die Rémi achterlaat benadrukken en daarmee de mistroostige sfeer beklemmend dicht naar de kijker toehaalt. De uitstekend gecaste Dambrine weet met zijn mimiek en onschuldige uitstraling het publiek overtuigend mee te slepen in zijn pijnlijke spiraal van ontkenning, radeloosheid, boosheid en verdriet.
Een close-up van rouw in Close
Close is een film over een hechte jongensband die in geen enkel opzicht seksueel geladen is. Dhont weet dit bijzonder intiem vast te leggen, waardoor het voelt alsof je kijkt naar iets wat niet voor jouw blik bestemd is. Vanuit dit onbestemde gevoel vloeien thema’s als mannelijkheid en peer pressure voort en de invloed hiervan op het psychisch welzijn van jonge tieners. In tegenstelling tot de titel, worden lastige gevoelens door de mannen in de film veelal verzwegen, op een afstand gehouden of daadkrachtig bestreden. Zo gaat Léo ijshockeyen om ‘stoer’ over te komen in de hoop daarmee zijn kwetsbare imago bij zijn klasgenoten te ontkrachten. Ook de vrouwen lukt het niet om aansluiting te vinden. Léo’s moeder dringt niet echt tot haar zoon door, Rémi’s moeder loopt weg voor de emoties van haar man en slaat dicht wanneer Léo toenadering tot haar zoekt. Door het afwisselend nemen en overbruggen van afstand, biedt Close de kijker geen antwoorden. Wat Rémi’s demonen zijn en hoe het pesten zich daartoe verhoudt, is lastig te zeggen. Dit neemt niet weg dat Dhont een intiem, gedetailleerd maar bovenal schrijnend portret heeft geschetst van verlies en verwerking.
Close is te zien in het filmhuis. Het is genomineerd voor een Oscar in de categorie Beste Internationale Film.
Eindoordeel: Close (2022)
-
Verhaal
-
Personages
-
Muziek
Samenvatting
In Close zoomt Belgische regisseur Lukas Dhont in op de hechte vriendschap tussen Léo en Rémi. De dertienjarige jongens brengen samen een vrolijke zomer door. Wanneer de middelbare school start, komt hun vriendschap ineens onder vuur te liggen. Léo sluit zich steeds meer voor Rémi af, met rampzalige gevolgen. Close is een intiem portret van een jongensvriendschap dat via zwijgende scenes en psychedelische close-ups zware thema’s als rouw, mannelijkheid, peer pressure en het psychisch welzijn van jonge tieners.
Regie & Productie: Lukas Dhont | Cast: Eden Dambrine, Gustav De Waele, Émilie Dequenne, e.a. | Scenario: Lukas Dhont, Angelo Tijssens | Duur: 105 min. | Genre: Drama | Jaar: 2022
Ontdek meer van Eline schrijft hier
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
Geen reacties