Titel: Tot aan de dood en terug. Dagliefboek | Rouwbundel
Auteur: Kay van der Vleuten
Uitgeverij: Uitgeverij Palmslag
Genre: Poëzie
Bladzijdes: 168
Uitvoering: Hardcover
ISBN: 978-94-932-4567-9
*In ruil voor een eerlijke recensie heb ik van Uitgeverij Palmslag een recensie-exemplaar ontvangen
Link naar mijn recensie op Hebban
Rouw bestaat uit een verzameling (complexe) emoties en gedachten. Hoewel het rouwproces theoretisch gezien uit diverse stadia bestaat, komt dit in de praktijk vaak niet overeen. Het verwerken van verlies is voor iedereen anders. Niet alleen in intensiteit, maar ook de gebeurtenis voorafgaand aan rouw kan per persoon verschillen. In Tot aan de dood en terug verkent Kay van der Vleuten haar eigen rouwbeleving na de plotselinge dood van haar broertje. De dichtbundel bevat een rouwbundel met ruim honderd korte gedichten, geschreven in de periode 2015-2022. Achterin vindt de lezer de gedachten van de auteur, een dag(lief)boek met een verhalende achtergrond van enkele gedichten. Gecombineerd geeft dit een beeld van de rouwervaring van Van der Vleuten waarbij (adem)ruimte is voor gevoelens die door elkaar heen lopen: ‘Want dat is wat we nodig hebben in een maatschappij waarin aan de dood en rouw zo’n kleine plek wordt gegeven’.
Rouw schept afstand
Voorafgaand aan de eerste vijftig gedichten in Tot aan de dood en terug is een zwart-wit foto te zien met daarop twee handen die elkaar net niet aan kunnen raken. Zinnen als: Nu jij niet hier bent / En ik niet mij (uit: Wij) en Wat nou als we / Beiden zijn heengegaan (uit: Bestaansrecht) versterken het gevoel van afstand. Afstand tot de overledene, maar ook afstand tot de mensen om je heen en de afstand tot de persoon die je was vóór het verlies. Tegelijkertijd sluimert er een gevoel van machteloosheid en wanhoop. Iemand die rouwt klampt zich (onbewust) vast aan wat is geweest: Hoe moet ik leren loslaten (uit: Grip) en Ik stop je niet weg / Maar soms drijf je omhoog (uit: Drijfkracht). Ook in het tweede deel komen deze gevoelens terug. De foto van een glooiende lichtbundel lijkt een baken van licht te suggereren in de donkere tunnel van rouw. Het besef dat er desondanks een onoverbrugbare afstand blijft bestaan, zorgt ervoor dat ontkenning, verdriet, onbegrip en eenzaamheid elkaar genadeloos afwisselen en de lezer raken. De gedichten zijn kort en bondig en lezen soms als quotes. Naast het verkennen van gevoelens, staan ze meermaals stil bij de wrijving tussen rouw en de maatschappij en de impact van rouw op de sociale kring.
Tot aan de dood en terug is toegankelijk voor een breed lezerspubliek
Van der Vleuten verwierf met haar gedichten bekendheid op Instagram onder de naam @dagliefboek. Ze debuteerde in 2021 met dichtbundel Draft. Bij de jaarlijkse AMAI Awards won ze de publieksprijs voor Beste Gedicht en Favoriete Instagramaccount. Behalve een persoonlijk inkijkje in haar rouwbeleving, pleit Tot aan de dood en terug voor meer aandacht in de samenleving voor dood en rouw. Niemand leert immers hoe je om moet gaan met de dood, met rouw en met iemand die rouwt. Door het woordje ‘dood’ toe te voegen aan de titel wil Van der Vleuten haar rouw niet langer verbloemen. ‘De dood klinkt voor velen van ons angstaanjagend, iets waar we van weg willen blijven, iets waar we rillingen van krijgen’. Tegelijkertijd is rouw voor haar ‘echte liefde (…) Die gaat tot aan de dood en terug’. De dichtbundel krijgt een praktische inslag wanneer Van der Vleuten vanuit haar eigen ervaring tips geeft over wat je (niet) kunt zeggen tegen iemand die rouwt. Hierbij verliest ze thema’s als zelfzorg en persoonlijke ontwikkeling niet uit het oog. Door haar ervaring door te trekken naar een plek in de maatschappij en rouw meerdere gezichten te geven (ziekte, ontslag en miskraam), is Tot aan de dood en terug toegankelijk voor een breed lezerspubliek.
📖 Ook lezen? Koop hier Tot aan de dood en terug of steun je boekhandel via Libris.
Eindoordeel: Tot aan de dood en terug
Ontdek meer van Eline schrijft hier
Abonneer je om de nieuwste berichten in je inbox te ontvangen.
Geen reacties