Tokyo Ghoul: bloederige horrorserie die steeds bizarder wordt

Tokyo Ghoul is eng op z'n Japans!

Tokyo Ghoul (2014-) is een animeserie gebaseerd op de gelijknamige manga van Sui Ishida. Het eerste seizoen bestaat uit slechts twaalf afleveringen en werd geproduceerd door Studio Pierrot, een Japanse animatiestudio die bekendheid verwierf door het produceren van populaire series als Bleach (2004-2012) en Naruto (2002-2007). Soms heb ik ineens zin om mezelf in de wereld van een anime te storten, en een tijdje geleden keek ik dan ook deze serie. Ik had er veel goeds over gehoord en was erg nieuwsgierig naar dit macabere horrorverhaal. Hieronder kun je lezen wat ik van deze griezelige serie vind. Lees je mee?

Ghouls in hartje Tokyo

De wereld in Tokyo Ghoul lijkt op het eerste gezicht doodnormaal. Nachtelijke shots van Tokyo laten een drukke stad zien. Een stad die nooit slaapt. Maar in de schaduwen van de metropool is het alles behalve normaal. Daar leven de ‘ghouls’, wezens die zich voeden met mensenvlees (en koffie, jawel). Tijdens de eerste aflevering maken we kennis met de ghoul Rize. Ze is een bloeddorstige ‘binge-eater’. Daarnaast leren we de onschuldige scholier Kaneki Ken kennen. Hij houdt van literatuur en is een fervent lezer. Wanneer Rize’s flirterige gedrag een afspraakje tussen hen bewerkstelligt, wordt het al snel duidelijk dat Kaneki zijn ondergang tegemoet gaat. Rize valt hem aan, maar Kaneki overleeft dit en komt terecht in het ziekenhuis. Daar hebben ze een aantal van zijn organen getransplanteerd met die van Rize. Zij lag bedolven onder het puin maar enkele van haar organen waren blijkbaar nog intact.

Half ghoul, half mens

Kaneki is vanaf dat moment half ghoul, half mens. Hij zoekt zijn plaats binnen de nieuwe gemeenschap van ghouls waar hij nu deel van uitmaakt. Hij moet noodgedwongen zijn identiteit verbergen voor zijn familie en beste vriend Hide (toepasselijke naam als je het op z’n Engels interpreteert). Zijn nieuwe kannibalistische verlangens kan hij maar moeilijk accepteren. Als kijker leef je mee met de tweestrijd waarin Kaneki verkeert wanneer hij mensenvlees ruikt en de walging die hij voelt voor doorsnee eten. De eerste aflevering van Tokyo Ghoul schept hoge verwachtingen bij de kijker. Deze is namelijk behoorlijk indrukwekkend en doet sterk denken aan de crime animeserie Death Note. De spanning is om te snijden, de horror duidelijk voelbaar en met name de psychologische lading is vlijmscherp neergezet.

Tokyo Ghoul laat steken vallen

Het is een behoorlijke opgave om op dit niveau verder te borduren. Zeker in een beperkte ruimte van twaalf afleveringen is te zien dat Tokyo Ghoul al snel wat steken laat vallen. Hoewel de serie ingaat op Kaneki’s ontmoeting met Hide en het ontstaan van hun hechte vriendschap, blijft Kaneki voor het grootste gedeelte een beetje een ‘flat character.’ Zijn ijzersterke wil om als mens te blijven leven komt steeds meer op de achtergrond te staan door de manier waarop de makers hem neerzetten. Namelijk, als een bange jongen die niks durft. Enkel zijn angstaanjagende ‘ghoul masker’ weerspiegelt op den duur nog zijn innerlijke vechtlust. Ook van veel andere personages komen we niet veel te weten. Om nog maar te zwijgen van sommige plotwendingen die zomaar uit het niets lijken te komen. Hierdoor wordt er een zekere afstand tussen de anime en de kijker gecreëerd.

Normen en waarden

De serie neemt echter een interessante wending wanneer zij besluit in te zoomen op de professionele, maar excentrieke ‘ghoul hunter’ Mado en het goed uitgewerkte achtergrondverhaal van zijn collega pupil Amon. Beiden werken voor de Ghoul Investigation Agency (GIA) en hebben de taak om ghouls op te sporen en uit te schakelen. Hier wordt vooral gedoeld op de agressieve groepen die in verschillende wijken in Tokyo actief zijn, waaronder de beruchte Aogiri Tree. Ze worden gevreesd door mensen, maar ook door de mildere ghouls zoals Kaneki en zijn vrienden van het Anteiku café. Toch zijn het vaak de zachtaardige ghouls die het slachtoffer worden van beide partijen. De plot onderstreept vervolgens dat ghouls niet enkel moordzuchtige wezens zijn, maar dat ze moeten overleven om te blijven leven. Zijn ghouls werkelijk zo slecht? Dienen ze te worden afgeslacht als monsters? Amon wordt direct geconfronteerd met deze vragen wanneer Kaneki hem laat gaan, in plaats van hem aanvalt. Er bestaan wel degelijk ghouls met menselijke normen en waarden en deze ontdekking schijnt een ander licht op de GIA en hun idealen.

Tokyo Ghoul wekt interesse naar tweede seizoen

Op het gebied van actie scoort Tokyo Ghoul hoog. De filmische gevechten zijn goed neergezet en de ‘kagane’, het monsterlijke wapen van de ghouls, is prachtig ontworpen. De anime zit vol bloederige scènes waarbij de horror goed om de hoek komt kijken – perfect voor Halloween dus. Het is jammer dat de mate van mysterie en psychologische diepgang uit de eerste aflevering in de rest van het seizoen niet meer worden behaald. Ook hadden sommige plotwendingen wellicht beter achterwege kunnen worden gelaten of op zijn minst kunnen worden ingekort. Aan het eind zien we echter dat Kaneki zich heeft herpakt en sterker is geworden. Er is geen sprake van een bloedstollende cliffhanger, maar de kijker wordt wel nieuwsgierig gemaakt naar hoe de personages zich in het tweede seizoen zullen ontwikkelen. Hoewel deze serie behoorlijk vreemd en bizar is, hoop je dat de eerste aflevering wat diepere sporen na zal laten in het tweede seizoen. Hierdoor wordt je interesse, ondanks de minpuntjes, wel gewekt.

Tokyo Ghoul is momenteel te zien op Netflix.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=vGuQeQsoRgU?rel=0&w=800&h=500]

Productie: Shûhei Morita | Voice Cast: Natsuki Hanae, Sora Amamiya, Shintaro Asanuma | Scenario: Sui Ishida, Chûji Mikasano | Duur: 12 afl. van 24 min. | Genre: Animatie, Actie, Dark Fantasy, Horror | Jaar: 2014

• Over
• Laatste berichten

Volg mij op:

Eline

Auteur bij Eline schrijft hier

Eline werkt als recensent, copywriter en redacteur. Daarnaast schrijf ze hier wekelijks artikelen waarin de focus voornamelijk ligt op (jeugd)literatuur en psychologie.

Volg mij op:

Laatste berichten van Eline (alles zien)

• Norwegian Wood: Japanse bildungsroman over de keerzijde van liefde - 3 augustus 2017
• Billy the Kid en de vampiers van Vegas & De dood van Jeanne d’Arc: Korte verhalen uit de wereld van Nicolas Flamel #1 - 31 juli 2017
• Ma vie de Courgette: kleurrijke stop-motion film over donkere thema’s - 27 juli 2017