Blue Eye Samurai: verschoppelingen zwaaien de katana in bloederige animatieserie voor volwassenen

Blue Eye Samurai zint op wraak.

Japan is waakzaam als het gaat om het behouden van de eigen tradities. Dit is vandaag de dag zo, maar in de zeventiende eeuw ging het land zelfs ruim tweehonderd jaar lang op slot om iedere Westerse invloed direct in de kiem te smoren. Animatieserie Blue Eye Samurai van makers Michael Green en Amber Noizumi (o.a. Blade Runner 2049) speelt zich af in deze tijd van isolatie, de zogenoemde Edoperiode. De burgeroorlogen zijn uitgedoofd, er heerst rust in het land – al is dit vooral te wijten aan de verstikkende militaire dictatuur met aan het hoofd de almachtige shogun. Onder strikte voorwaarden drijft Japan handel met het Westen. Mizu is een kind van een van deze Westerse handelaren. Wie de vader is, weet Mizu niet, maar het erven van zijn staalblauwe ogen vormt onweerlegbaar bewijs voor het half-Japanse bloed dat door de aderen van de nakomeling stroomt. Door deze gemengde afkomst wordt Mizu afgeschilderd als duivelskind; pesterijen die steeds heftiger worden en een zucht naar wraak bij het kind ontlokken. Wanneer Mizu na een natuurramp bij een blinde smid terechtkomt, gaat het kind in de leer als zwaardmaker en -vechter om op een dag met een eigen katana alle witte mannen in Japan te doden.

Het knettert en het sist

Gevoelens van rancune en revanche knetteren en sissen in Blue Eye Samurai. Dit creëert vanaf de eerste aflevering actievolle scenes die geweld en bloedvergieten niet schuwen. Mizu (Japans voor ‘water’) is inmiddels volwassen en ziet als eervolle samoerai strijder van een afstandje hoe zwaar het dagelijks leven in de zeventiende eeuw kan zijn. Zeker als vrouw. En dit geldt niet alleen voor vrouwen in de arme lagen van de bevolking, ook prinses Akemi ziet haar mooie toekomst met samoerai Taigen in rook opgaan als vader Daichi voor haar op grond van strategische motieven een gedwongen huwelijk voorbereidt met een heel andere man. De patriarchale heerschappij en de diepgewortelde xenofobie van de bevolking klieven diepe wonden in een ieder die geen man of volbloed Japanner is. Tegen een onstuimig decor weet Blue Eye Samurai in slechts acht afleveringen verschillende verhaallijnen uit te zetten. De serie neemt de ruimte om Mizu’s getekende jeugd te vertellen en ontvouwt gestaag Akemi’s worsteling met haar dominante vader. Al snel volgen meer memorabele personages om in je hart te sluiten, zoals Madame Kaji die gebukt gaat onder een tragisch verlies en goedzak Ringo die ondanks zijn handicap een sterke samoerai wil worden.

Blue Eye Samurai biedt een dynamische kijkervaring

Mizu’s pad naar vergelding vult zich met donkere intriges, bloederige gevechten en een doel dat gaandeweg onbereikbaarder lijkt. De onthullende plottwist aan het begin komt niet geheel onverwachts, maar zorgt de hele serie lang voor een interessante, dynamische kijkervaring. De animatieserie is er bovendien één voor (bijna) volwassenen, met erotische scenes die weinig aan de verbeelding overlaten. Qua look and feel combineert studio Blue Spirit computeranimatie met prachtige handgetekende details. Het camerawerk is snel en dreigend. Tijdens zwaardgevechten doet de setting geregeld mee. Zo slaan de golven, om de spanning dramatisch op te voeren, steeds hoger tegen de rotsen wanneer Mizu een geschil beslecht op het strand. Het gekonkel aan de hoven in keizerstad Kyoto doet denken aan Ooku: The Inner Chambers en My Happy Marriage (beide te zien op Netflix). Maar Blue Eye Samurai kan zich niet meten met de psychologische diepgang die deze animeseries weten te bereiken. Daarvoor is het te veel op actie gericht, ook al wordt diezelfde actie tegen het eind wat onderuitgehaald door het gemak waarmee Mizu iedere doorgewinterde tegenstander verslaat. Hier staat tegenover dat Blue Eye Samurai de kijker realistische thema’s voorschotelt en een veelbewogen plot waarin verschoppelingen de katana zwaaien.

Blue Eye Samurai is te zien op Netflix.

Regie & Productie: Jane Wu, Nick Cofrancesco, e.a. | Voice Cast: Maya Erskine, Masi Oka, Brenda Song, e.a. | Scenario: Michael Green, Amber Noizumi, e.a. | Duur: 8 x 50 min. | Genre: Animation, Action, Adventure | Jaar: 2023

• Over
• Laatste berichten

Eline

Auteur bij Eline schrijft hier

Eline werkt als recensent, copywriter en redacteur. Daarnaast schrijf ze hier wekelijks artikelen waarin de focus voornamelijk ligt op (jeugd)literatuur en psychologie.

Laatste berichten van Eline (alles zien)

• Yellowface: satirische thrillerroman over schrijverschap, culturele toe-eigening en de invloed van social media - 22 april 2024
• Schoon: onberispelijke roman zoekt naar zingeving in een betekenisloos bestaan - 15 april 2024
• Ganbatte: zelfhulpbundel biedt wijsheden om je best te doen en niet op te geven - 11 april 2024