Sneeuwwitje (en de zeven dwergen) is een van de bekendste sprookjes van de Gebroeders Grimm. (En de favoriet van deze recensent.) Het verhaal over de goedgelovige prinses Sneeuwwitje die onder de jaloerse blik van haar stiefmoeder niet alleen mooi is, maar ook een goed karakter heeft, stamt oorspronkelijk uit 1812. Zeven jaar later stond de definitieve versie op papier, bijgeschaafd tot een kindvriendelijk verhaal met een sterke moraal. In 1937 boekte Walt Disney veel succes met het uitbrengen van Sneeuwwitje als eerste lange Disneyfilm. Het sprookje werd vervolgens nog talloze keren vertolkt. Ook nu nog leent het zich uitstekend voor een hervertelling. Na een bewerking van Jungle Boek, sloeg Daan Remmerts de Vries voor Sneeuwwit opnieuw de handen ineen met illustrator Mark Janssen.

Misleid van Corine Kuijper volgt de drie beste vriendinnen Tess, Lieke en Sara. Ze komen vaak samen in café De Druif in Amsterdam om bij te praten. Geleidelijk aan nemen hun levens allemaal een andere wending. Tess, die werkzaam is binnen de hospitality, krijgt de kans om in het luxe Hotel del Coronado (kortweg: The Del) in San Diego te werken. Lieke volgt haar droom om zich voor Artsen Zonder Grenzen in te zetten en komt terecht in Congo. Sara werkt aanvankelijk als echtscheidingsadvocaat. Deze functie zegt ze op voor haar man Nassim om samen een bestaan op te bouwen in het conservatieve Saoedi-Arabië. Terwijl de vriendinnen wennen aan hun nieuwe levens, wordt de kans op verraad, intrige en misleiding steeds groter.

De Britse studente Cleo is haar lastige thuissituatie ontvlucht om haar geluk als aspirerend kunstenaar te beproeven in New York. In de drukke decembermaand ontmoet ze in ‘de stad die nooit slaapt’ op de valreep van het oude jaar de twintig jaar oudere Frank. Allebei hebben ze niet zo’n zin om 2007 in te luiden op een middelmatig Oud & Nieuw-feestje. De flirt mondt algauw uit in een romance die er veelbelovend uitziet. Nog geen half jaar later bezegelen de twee hun relatie met een bruisend huwelijk. Cleo’s zorgen om het verlopen van haar studentenvisum verdwijnen daarmee als sneeuw voor de zon. Ze trekt in bij Frank met de visie om schilderijen te maken en als zijn vrouw met volle teugen van het glamoureuze leven in New York te genieten. Voor Frank was trouwen nooit echt een prioriteit. Nu hij op latere leeftijd gebonden is, hoopt hij privé de stabiliteit te vinden die hij in zijn werk als succesvolle reclamemaker mist. Alle clichés van hun eerste ontmoeting ten spijt stapelen de problemen tussen de twee zich in Cleopatra en Frankenstein van Coco Mellors echter snel op.

De ouders van Astrid weten in de zomer al dat de verbouwing van de keuken in december de bereiding van het traditionele kerstdiner onmogelijk zal maken. Astrids zus Josefien studeert nog en haar broer Gerben woont antikraak. Om van kerst dit jaar toch nog een succes te maken, besluit Astrid om haar familie bij haar thuis uit te nodigen. Maar op één voorwaarde: iedereen moet een onderdeel van het kerstdiner voorbereiden. De gedachte hieraan bezorgt Astrid alvast de nodige spanningen. Als marketingmedewerker bij een interieurbureau maakt ze de aankomende periode kans op promotie. En alsof dat niet genoeg is, moet Gerben zijn woning uit en trekt tijdelijk bij haar in. Een kalkoen, een kat en een kaassoufflé van Denise Meijer volgt de gebeurtenissen die Astrid van de zomer tot aan het kerstdiner meemaakt op de voet.

In het jaar dat Annemiek Lely dertig wordt, ontdekt ze dat haar oudoom Thomas ‘Tom’ Haulog Navis op zijn dertigste stierf in concentratiekamp Natzweiler-Struthof in de Franse regio de Elzas. De titel Het koffertje van oom Tom betreft zijn nalatenschap: een koffer die Lelys oma Katie ongeopend op zolder heeft bewaard. Het is 2020 wanneer Lely geïntrigeerd raakt door haar oudoom. De coronapandemie is in volle gang, en haar werkzaamheden in het theater liggen stil. Ze besluit zelf onderzoek te doen naar haar mysterieuze familielid. Tom zou tijdens de Tweede Wereldoorlog verzet hebben gepleegd. Wat zijn beweegredenen waren en wat zijn verzetsdaden precies inhielden, is voor de familie altijd onduidelijk gebleven. Veel werd er ook niet over Tom gesproken. Voor haar oma was de dood van haar broer een pijnlijk verlies, en de overige familieleden lieten het onderwerp liever voor wat het was.

Dertiger Lentl is in De geur van een moeder van Lucia van den Brink een succesvol tatoeëerder. Ze zet mooie en krachtige woorden op de huiden van haar klanten. Bijna niemand weet dat ze ook zichzelf tatoeëert. De woorden die op haar eigen lichaam prijken zijn minder mooi. Ze ‘versiert’ haar huid namelijk met scheldwoorden die sinds haar jeugd door haar hoofd zijn blijven echoën. Wat in haar kindertijd ooit begon met het krassen van het woord ‘help’ op haar huid, is voor Lentl nu een manier geworden om met haar verleden om te gaan. Haar jeugd tekent zich door de zelfmoord van haar moeder, het alcoholisme van haar vader, mishandeling en verwaarlozing. Ook de woorden die mensen in Lentls huidige leven haar toedichten, komen hard binnen. Haar relatie met Julian, die uit een warm nest komt en haar worstelingen niet goed begrijpt, verloopt steeds stroever. En dan is er Kirsten: Lentls jeugdvriendin die haar muur af wil breken, maar die ze niet durft te vertrouwen.

In Gozert van Pieter Koolwijk leerde Ties Luna kennen in Huize Hoopvol. Hier werd hij heen gestuurd omdat hij helemaal opging in Gozert: zijn onzichtbare vriend met wie hij de meest fantastische avonturen beleefde. Maar Gozert is geen product van Ties’ verbeelding, hij is echt! En Luna heeft bewijs. Zij kan Gozert niet zien zoals Ties dat kan, ze kan hem wel horen. In Luna volg je de gebeurtenissen vanuit haar beleving. Ties en Gozert hebben er na hun opname in Huize Hoopvol een fijn thuis voor gekregen met begripvolle ouders. Voor Luna ligt dit anders. Ze voelt zich weggestopt in – zoals ze het zelf noemt – Huize ‘Hopeloos’ omdat haar ouders en zussen niet goed weten wat ze met haar aan moeten. Vooral haar vader en oudste zus Laura accepteren haar niet zoals ze is. Hierdoor worden haar tics en de stemmen in haar hoofd alsmaar erger.

In 2019 zoekt een jongen hulp bij een café midden in het Drentse plaatsje Ruinerwold. Zijn woonsituatie in een naburige boerderij is niet meer vol te houden. Het bericht van de politie-inval die niet veel later volgt, wordt groots door de (internationale) media opgepakt. Artikelen koppen de wildste verhalen over ‘het spookgezin uit Ruinerwold’. Nadat in de vijfdelige documentaire De kinderen van Ruinerwold (2021) van Jessica Villerius in beeld is gebracht hoe het gezin heimelijk leefde in de benauwende greep van het geloof van vader Gerrit Jan, vertelt Israel van Dorsten in zijn autobiografische debuut Wij waren, ik ben. Weg uit Ruinerwold over zijn eigen (traumatische) jeugdervaringen. Hij legt het proces uit waarin hij geleidelijk het geloof is kwijtgeraakt en vervolgens de kracht vond om te ontsnappen aan het fysieke en mentale misbruik van zijn vader.